Hallo allemaal!
5e blogupdate vandaag! Dat wil zeggen dat ik al bijna aan de helft zit van mijn verblijf hier :o De tijd lijkt alsmaar sneller te gaan en ik denk dat het steeds sneller zal lijken want nu nog 1 week lesgeven, 1 week projecten uitschrijven, 2 weken reizen (JIHAAA!) en 2 weken lesgeven nog. Deze week hebben Fanny, Hans, mijn gezin en ik goed ingezet ;)
De foto’s van deze week vind je op de fotopagina :)
Zaterdag 14 maart: Dag 29
Wentelteefjeeeessssss! :D Ik had er echt zin in en ben speciaal om 7 uur opgestaan om alles klaar te maken. Ik vroeg dus aan Maureen wie allemaal nog ontbijt moest hebben. Blijkbaar 5 personen (Alisha, Letisha, Sitha, Calvin en ik) Ik had dus gerekend dat een 10 sneetjes wel goed zou zijn. Ik begon er met goede moed aan :) eerst de ingrediënten halen, dan een vuurtje maken (met wat hulp van Sitha :p) en het beslag maken. Alisha was natuurlijk super gefascineerd aan het kijken en helpen. Boterhammetjes goed laten weken en dan nog even wachten op de pan die Letisha nog aan het afwassen was. Natuurlijk zijn ze dat hier niet gewoon dat een muzungu eten klaarmaakt dus ik had al snel veel toeschouwers en aangezien ze ook erg nieuwsgierig waren wat ik aan het maken was omdat ze dat niet kennen. Binnen de kortste keren had ik dus 6 extra monden om te voeden… helemaal niet op gerekend en dus veeeel te weinig :( Ik had het eigenlijk moeten weten! Volgende keer voorzie ik twee broden denk ik :D Ze vonden het wel heel erg lekker en de kinderen hebben echt gesmuld! De volwassenen daarentegen waren wat wantrouwig :D maar ik zou dat ook zijn als ik naar mijn eigen kookkusten kijk :p Maar ik ben dus alweer een ervaring rijker en heb gekookt op een houtskoolvuurtje in Malawi buiten op de grond! Ik word steeds lokaler :D Na het eten, ik heb me nog een boterhammetje met suiker moeten nemen want ja… er was dus lang niet genoeg, heb ik mijn blog geüpdatet (Cfr week 4). Tot ik een WhatsAppje kreeg van Fanny dat ze gisteravond een zeer leuk feestje had, nu een iniminiebeetje hoofdpijn ;p en dat ze wentelteefjes zou bakken en dan gaan kleren wassen. Ik heb meteen mijn spullen genomen en tot Fanny gelopen. Met (jaja geloof het of niet) mijn kom met wasgoed op mijn hoofd het halve dorp door. De mensen vonden het echt hilarisch om een muzungu met een tob op haar hoofd te zien rondlopen. Maar eerlijk!? Het is echt handig! :D Eerst dus wentelteefjes gebakken. Fanny was slimmer dan ik en had een heel brood gemaakt en pas op het einde gegeven. Ze stoven er allemaal op af en binnen de 5 minuten was het hele brood weg :D We hebben punten gescoord hoor nu! :D Na het eten kleren wassen. Dat doen we dus in het meer en al gauw (JA WEERAL) zaten er een heleboel kinderen om ons heen! En we deden het blijkbaar niet goed want er werd weer goed gelachen :D Ik heb echt mijn vinger opengehaald van het schrobben… :( deed geen deugd… Onze kwetsbare handjes zijn niet gemaakt om dit te doen en Maureen vond het heel grappig dat we onze vingers opengehaald hadden ze zei dat zij dat ook hadden maar alleen als ze echt veel was hadden en niet 5 stuks :p na het wassen moesten we de kleren nog uitspoelen… de kinderen wilden heel graag helpen en wij hielden ze natuurlijk niet tegen. Maar we hadden dat misschien beter wel gedaan :D Al snel liepen ze te paraderen met onze BH’s voor zich en echt kijken of het paste! We lagen echt plat van het lachen! Hetzelfde met onze slipjes :D we hebben ze dan maar snel uitgewrongen want we kregen te veel bekijks :p Fanny en ik gingen uit eten bij Thomases, een lokaal restaurantje. 2 drankjes en kip met curry met frietjes en salade en dat allemaal voor 4 euro :p Hier komen we nog! En het was echt lekker! We hebben er wel een uur of meer op moeten wachten… ik denk dat ze de kip nog moesten pluimen :D Tijdens de namiddag nog wat werken voor school en verder bloggen en naar de kledingmarkt. Ergens op een open veld staan een 20-tal verkopers met zakken kleding. Daar maken ze grote bergen van en zoeken maar! Al deze kleding kan je heel goedkoop kopen (meestal onder de 2 euro) Wat we hoorden is dat dit ingezamelde kleding is die hier dan voor heel weinig geld aan de mensen verkocht wordt. Ik zocht een kleedje uit voor Alisha want morgen is er voor haar een verjaardagsfeestje! Ik koos een kleedje met rode en witte streepjes en grote blauwe knopjes. Super schattig :D Ik ben zo benieuwd naar het kinderfeestje morgen! ’s Avonds een feestje! Woop woop! Fanny had weer eens zin om te dansen (zoals altijd) dus zijn we naar een lodge geweest waar meestal wel wat muziek gedraaid wordt. Ik had niet meteen zin om te dansen, zoals gewoonlijk, maar Fanny stond meteen te swingen en trok de ene man na de andere aan :D vanaf er een man voor haar neus stond ging haar hand omhoog i’m married! Ik ging echt plat van het lachen gewoon want ze kreeg steeds hetzelfde antwoord dat cheating wel okee was :D gelukkig had ik er geen last van en later op de avond ontdekte ik ook waarom. Ik zat de hele tijd bij Hans te babbelen en plots kwam er een man ‘Is this your daughter?’ HAHA! EUHMMM NO! En toen zei hij dat er niemand naar me durfde stappen omdat iedereen dacht dat Hans mijn vader was! Heel handig :D Omdat die vent maar bleef praten ben ik dan maar wat bij Fanny op de dansvloer gaan staan. Ik stond er letterlijk nog geen minuut en had nog mijn voeten niet bewogen of er kwam een man ‘I like your dancing’ HAHA Fanny en ik schoten natuurlijk meteen in de lach en kwamen de rest van de avond niet meer bij! Wat een cassanova’s hier!
Zondag 15 maart: Dag 30
Eindelijk uitslapen na een leuke avond! Dat dacht ik toch! --‘ om half 8 zaten er onder mijn raam 2 kinderen te huilen. En ik heb het getimed het heeft ECHT WAAR een half uur geduurd waarvan 20 minuten fake was want toe was het alleen maar uuuuuuuh uuuuuuuuuuh uuuuuuuh uuuuuuuuh de hele tijd! Dan maar opgestaan om 8 uur en ze eventjes gaan doen stoppen met janken. Aangezien ik dan toch wakker was kon ik dan maar beter wat nuttigs doen en ben ik begonnen met mijn kamer opruimen. Sommigen onder jullie zullen nu ver achteruit vallen van het schrikken :D Fanny kwam langs want ze had water nodig (een inieminibeetje om haar hoofdpijn weg te krijgen van gisteravond ;p) en natuurlijk als er iemand in het huis is tijdens het eten dan MOET die blijven en ja ook Fanny ontsnapte er niet aan! Vandaag friet met vis! NJAM! Na het eten was het tijd voor….. *tromgeroffel* HET KINDERFEESTJE VAN ALISHA en MAGGIE! Woop woop! De vrouwen hier hadden al een hele dag zitten voorbereiden (vooral koken) en nu ging het eindelijk van start. Ik zal jullie eens kort meedelen hoe het er hier aan toe ging :p Ik heb er jammer genoeg geen foto’s van gemaakt maar had mijn gsm en camera veilig achter slot en grendel gelaten op mijn kamer… er liepen hier namelijk denk ik toch zeker meer dan 50 kinderen rond… Eerst en vooral moesten alle genodigden in een rijtje gaan staan en wat geld afgeven en een plastic doosje (om later het eten in te doen) eens ze dat gedaan hadden, mochten ze op de mat gaan zitten en moesten ze wachten tot iedereen geweest was (duurde echt HEEL lang). Wanneer dit gedaan was stonden er 6 meisjes, per 2 in rijtjes van 3 te wachten in de deuropening. De muziek begon en ze dansten in een treintje met achteraan Alisha met een laken over haar hoofd. Tijden het dansen werd het geld op het hoofd van de jarige gelegd. Ze brachten met het treintje de jarige naar haar verjaardagstoel. Er werd wat gezongen en wat gedanst en dan was het etenstijd. De moeders verzamelden binnen (en Fanny en ik ook) en begonnen alle doosjes van de kinderen te vullen met rijst, bonen, aardappelen en wat brokjes geitenvlees. Deze werden dan dichtgedaan en Fanny en ik brachten ze naar buiten bij Calvin en Sitha die ze dan uitdeelden aan de kinderen. Die begonnen natuurlijk meteen gulzig te eten. Na het eten gingen er bekertjes rond met wat water en sinaasappelsiroop waarvan de kinderen mochten drinken. Enkel de kinderen die betaald hadden kregen wat. Er stonden ook heel wat kinderen te kijken aan de ingang van de tuin, zei hadden geen geld of waren niet uitgenodigd maar waren afgekomen op de muziek. Er waren ook nog wat blanke toeschouwers toegekomen en zij kregen natuurlijk wel eten want het is een eer als er een blanke naar je feestje komt. Deze mensen hadden niet alles opgegeten en van zodra we even niet keken ontstond er chaos en hadden de kinderen aan de kant binnen de 3 tellen al wat over was naar binnen gewerkt. Vond het toch redelijk confronterend om te zien. Nadien werden de kaarsjes uitgeblazen en de ‘taart’ een soort bananencake is kleine blokje gesneden. Omdat wij muzungu’s zijn mochten wij als eerste een stukje. Het voelt eigenlijk helemaal niet zo fijn aan want je ziet al die kindjes zo naar je staren. Zij willen ook een stukje maar enkel bepaalde kinderen krijgen wat. Uiteindelijk is het tijd voor de pakjes (de helft van de kinderen is ondertussen al naar huis omdat ze al eten gehad hadden). De jarigen zitten weer op hun stoel en er wordt een halve cirkel gemaakt. Maureen roept namen af. Deze mensen (kinderen en moeders) komen dan naar voor, per 2 of alleen en dansen. Op het einde, na een minuutje of 2, geven zij dan hun pakje af of het geld dat ze aan de jarigen willen geven. Heel grappig ritueel eigenlijk en ik was blij dat ik mijn pakje voordien had afgegeven :D Wanneer de laatsten geweest waren werd de muziek wat harder gezet en werd er stevig gedanst op Malawiaanse muziek. De jarigen?! Die lagen allebei ondertussen al te slapen in de zetel :p Ik had genoeg kleine kinderen rondom mij gehad voor vandaag dus was het nu tijd voor een feestje voor de grote mensen :p In 1 van de lodges speelde vandaag een Ierse band. Daar ben ik samen met Fanny en Hans naartoe geweest en had gevraagd aan Maureen, Sitha en Calvin of ze ook wilden komen. Was tot nu toe de beste avond die ik hier al gehad heb! Echt waar! We hebben allemaal de hele avond gedanst (geloof het of niet maar zuiver en alleen op Fanta :p) samen met de familie! Het voelde heerlijk. Ze hebben ons wat Malawiaans leren dansen, vol met de kont schudden! Was zo een goed gevoel om samen met hen weg te zijn en plezier te hebben. Ik heb zelfs het gevoel dat ik gewoon nu nog meer een deel van de familie ben! Dat dansen heeft het hem gedaan! Beste avond!
Maandag 16 maart: Dag 31
Vandaag vroeg op om naar Sinthana te gaan. Ik had een voorleesles voorbereid, wat individuele lees- en wiskunde begeleiding net zoals Brighten, de manager, me gevraagd had. Ik kom toe op Sinthana en ga naar de klas. Meteen spreekt de leraar me aan ‘Oh good that you are here! Take the class. I go prepare exams’ Ik dacht EUHHMM WAT?! En ik zei hem dat ik daar niet op voorbereid was. Zijn antwoord: ‘Oh okay, you can do some révision (herhaling)’ en hij wandelde naar binnen en ik stond dus alleen voor de twee klassen. Nu je zou denken, Charlotte doe niet zo moeilijk! Maar het probleem is hier dat ik niet alleen voor een klas kan staan (en dat weten de leraars) want de leerlingen verstaan mij niet genoeg daarvoor. Ik kon dus mijn voorbereidde voorleesles al helemaal niet doen aangezien dat echt vol met Engelse woorden zit en ik kon ook geen individuelen lees- en rekenbegeleiding doen want dan zat de klas alleen. Verzinnen dan maar. Wat Frans gedaan zodat de leerlingen zichzelf kort leerden voorstellen wat op zich wel okee verliep omdat ik dat zelf ook in het Chichewa kan dus kon ik dat vertalen. GELUKKIG maar! Natuurlijk was dit redelijk snel gedaan aangezien ik daar niet op voorbereid was dus ben ik begonnen met een leesoefening. Klassikaal, met leerlingen die kunnen lezen en leerlingen die amper letters herkennen maar het ging super! Ik stond verteld van mezelf :D en van de kinderen natuurlijk ook :D Ik had een woordzoeker op het bord getekend met de 9 letters die ze al kunnen lezen (p, i, n, s, a, t, e, c, k) ik las dan een woord en zij moesten het zoeken en dan komen aanduiden. Ik heb eerlijk waar nog nooit alle kinderen gelijk zo geconcentreerd naar een bord met letters op zien kijken :p HEELRIJK OM TE ZIEN en ze deden het super! Dat doe ik zeker opnieuw met ze! Uiteindelijk kwam de leraar terug en zei hij dat hij een herhalingsles zou geven. Ik zo flexibel als ik hier moet zijn, stap aan de kant, neem er een leerling uit begin met de individuele wiskunde begeleiding. Tien minuten later zie ik de leraar weer weg stappen… en hij bleef weg… en hij bleef weg… en hij bleef weg… en hij bleef weg… Hij had blijkbaar pauze en zou nadien terug aan zijn examens gaan werken. Ondertussen moest de klas gewoon blijven zitten en wachten tot de manager hen 1 voor 1 bij hem riep om mondelinge examens af te nemen. Ik dacht DIT MEEN JE NIET?! Ik ben dan maar meteen de individuele begeleiding gestopt want mijn juf-in-spé-instinct zegt mij dat je een klas niet zomaar alleen kan laten zitten zonder leraar of taakje, gewoon wachten tot ze misschien geroepen worden. Ondertussen was het natuurlijk al een half feestje in de klas en heb ik dan maar gezegd dat ze break hadden voor 15 minuten en nadien ben ik dan maar weer wat beginnen uitvinden… Deze keer wiskunde. Groter dan en kleiner dan. Dit had ik al een keertje gegeven met vertaler bij en wiskunde zijn vooral cijfertjes waardoor dit wel vlot ging. Gelukkig heb ik hier nog een 45 minuutjes kunnen mee vullen. Cijfertjes van 0 tot 20 voor standard 2 op de linker zijde van het bord en cijfertjes van 0 tot 100 voor standard 3 op de rechterzijde. Eerlijk… toen ik toen de leraars allemaal gewoon zag pauzeren had ik het eventjes gehad en ben met de manager gaan praten. Ik vertelde hem dat wij in België voorbereid zijn als we naar de klas komen en dus onze examens thuis voorbereiden zodat we tijdens de schooluren les kunnen geven en ook dat ik het niet zo erg vind om te improviseren maar dat de kinderen meer leren als ik goed voorbereid ben. Dus ik vertelde dat ik graag op voorhand weet waar ik aan toe ben. Toen begon hij hard te lachen en zei ‘That’s the way we do it in Malawi, we come to class and just teach’ Ik wist eventjes niet zo goed wat doen… Ze willen hier graag geholpen worden wat ze vragen er steeds naar maar als je een tip geeft krijg je That’s the way we do it in Malawi’ Vind het moeilijk om mee om te gaan omdat wij op school mee krijgen dat alles gestructureerd moet zijn en voorbereid en dit hier nul komma nul nul nul zo is… Maar ja ik leg er mij bij neer en maak er het beste van :p die voorlees les is dan voor de volgende keer en ik word een goede improviseur :p
Thuis gekomen had ik toch wat last van de vele frietjes de dag ervoor. De WC was mijn beste vriend als je begrijpt wat ik bedoel. Veel water drinken dus. Nu mijn maag deed ook pijn en ik had steeds een bubbelend gevoel en oprispingen en aangezien op Sinthana de leraars toch nog examens aan het afwerken waren besloot ik om in de namiddag van thuis uit te werken aan wat projecten.
Dinsdag 17 maart: Dag 32
Ik bleef vandaag thuis… Ik was echt ZO MISSELIJK! Kreeg moeilijk eten naar binnen en als ik wat at kwam het er meteen weer uit en kreeg ontzettende krampen… ik heb ook nog steeds die bubbels in mijn buik van gisteren. Nu hiermee lesgeven zag ik niet zitten aangezien ik steeds dubbel lag van de pijn en de WC op Sinthana een gat is in de grond zonder iets meer en ik waarschijnlijk daar meer tijd zou doorbrengen dan in de klas zelf… Het enige wat ik vandaag gedaan kreeg was… niets eigenlijk…. Vroeg gaan slapen en hopelijk morgen beter.
Woensdag 21 maart: Dag 33
Sinds ik me al sinds maandag ongemakkelijk voelde en deze nacht echt veel wakker was geworden van de krampen, besliste ik om dan toch even een dokter te zien in het hospitaaltje hier in het dorp! Ook een aparte belevenis moet ik toegeven :p eerst vonden we al de ingang niet maar dat zal wel gewoon aan ons gelegen hebben (Fanny ging met me mee :) ) Als eerste moet je je aanmelden en krijg je een medisch paspoort. Omdat wij vrijwilligers zijn, worden we behandeld voor een lager prijsje dan de toeristen hier ;) Je betaalt als vrijwilliger 3900 kwacha (een 8 euro) waar je paspoort inzit, je test op malaria, je doktersbezoek en je geneesmiddelen. Spotpijsje! Nadien gingen we naar de wachtruimte daar zitten een heleboel mensen met in het midden een weegschaal en een tafeltje met een thermometer. In het midden van de wachtzaal word je dan gewogen en je temperatuur word opgenomen. Stel je voor dat ze dat bij ons zouden doen. Ik denk niet dat veel mensen zomaar op de weegschaal zouden gaan staan :p de meneer van het ziekenhuis bracht ons dan naar een laboratorium waar je bijna moest vechten om naar binnen te mogen want, raar maar waar, de mensen hebben hier bijna nooit haast maar in het ziekenhuis is het echt de wet van de sterkste om als eerste binnen te geraken. Gelukkig had de man van het lab door dat ik mij een beetje liet doen en riep hij me naar binnen :p prikje in de vinger, bloed nemen en terug op de gang wachten tot de uitslag. Gelukkig negatief voor Malaria dus. Terug naar de wachtkamer. Daar hebben Fanny en ik zeker minstens een uur gezeten voor het onze beurt was. Bijna al het verplegend personeel hier, zijn blank. Allemaal vrijwilligers. De diagnose: een virus in de maag. Zou vanzelf beter gaan maar toch wat paracetamol en maagtabletten zodat mijn maaginhoud sneller verteerd en mijn maag wat rust krijgt, en het advies om enkel lichte dingen te eten zoals rijst en veel gesuikerde drankjes te drinken zonder prik en ook rusten. Na mijn doktersbezoekje gingen we nog een ziekenbezoekje doen. Een buurjongetje van Fanny (en ook het neefje van haar gastvader) had tijdens de stroomstoring een kom met kokend water over zich gekregen. Toen we hem zagen liggen begon Fanny meteen te huilen en ik had de tranen in mijn ogen. Reggie, het is een jongetje van 2,5 jaar oud, was echt over zijn hele linkerkant verbrand. Zijn wangetjes en lippen stonden vol met blazen en zijn kin en achter zijn oren was het vel weg en zag je roosvlees. Zijn arm was helemaal ingepakt tot zijn polsje en heel zijn buikje onder de verbanden… Echt heel aangrijpend… we werden er helemaal stil van. Hij sliep al de hele tijd (waarschijnlijk volledig onder de pijnstillers). We hebben er even gezeten en dan volledig verslagen terug naar huis gestapt. Ik vertelde hier thuis wat er gebeurd was en ik vond dat ze wat raar reageerden … alsof het de normaalste zaak van de wereld was… maar dat komt hier natuurlijk wel meer voor dan bij ons... Ik krijg er opnieuw tranen van in de ogen als ik me het beeld voor haal… waarschijnlijk littekens voor heel zijn leven.
Donderdag 22 maart: Dag 34
Opnieuw een nacht waar ik echt veel wakker werd door mijn brubbelende buik. Ik voelde me ’s ochtends heel slapjes (ook doordat ik al een paar dagen niet echt goed gegeten had) en mijn maag bleef maar vreemde ‘bewegingen’ maken. De dokter had ook een dagje rust voorgeschreven dus bleef ik vandaag ook thuis. Gelukkig werkten de medicijnen en voelde ik me ’s middags al weer wat beter. Een lesje voorbereid (in de hoop dat ik deze kan geven :p) en een lees-examen opgesteld. Dat had Brighten me gevraagd. Oja… Deze nacht was er ook veel lawaai geweest ’s nachts. In het huis rechtover mij wonen 3 andere blanken. Deze nacht hadden 2 inbrekers de watchman in elkaar geslaan en geprobeerd in te breken maar doordat de watchman zo een lawaai maakte zijn ze op de vlucht geslaan en het halve dorp kwam natuurlijk kijken!
Vrijdag 20 maart: Dag 35
Ik voelde me al beter en maakte geen koorts dus ben ik toch terug gaan werken vandaag. Op Sinthana aangekomen zag ik de nursery werken met onze cirkel met de dagen van de week! Super leuk gevoel om de dag mee te starten :D Ik mocht meteen mijn voorlees les geven aangezien de mondelinge examens gedaan waren en de leraar me dus kon bijstaan. Dit keer las ik een verhaal van Jip en Janneke waarbij het gaat over ‘later als ik groot ben’. Na het voorlezen van het verhaaltje en het stellen van de vragen (wat trouwens steeds beter gaat :D dus hun Engels gaat er dan toch op vooruit! JIPIII!) wilde ik van de leerlingen horen wat zij graag zouden worden later. Ik heb heel veel nurses, teachers, policemen and soldiers in mijn klas (niets anders eigenlijk :P) ook al had ik gezegd dat ze alles mochten kiezen en ook in het Chichewa mochten zeggen toch bleven deze 4 beroepen steeds naar voor komen! Ze kregen allemaal een blad en mochten zichzelf tekenen in het beroep later. Ik nam van hen allemaal een foto (zie fotopagina) En ze waren echt trots! Ik wil nu nog hun stem opnemen met mijn computer als ze zeggen ‘when I grow up I want tob e a…’ en maak er een e-book van :D klein maar fijn projectje! Na het tekenen nam ik dan de leestestjes af. Bij sommige kinderen ging dit jammer genoeg nog heel langzaam maar anderen hebben echt hele grote sprongen voorwaarts gemaakt van enkel letters herkennen naar woorden lezen op 4 lesjes! Ik ben zo trots op hen (en stiekem ook een beetje op mezelf ;) ) Ik ga maandag hiermee verder aangezien er toch nog een groot deel het leestestje moet afleggen :)
Eens thuisgekomen heb ik nog wat gewerkt aan mijn Jip en Janneke voorleesproject (EN HET IS HELEMAAL KLAAR :D), nog wat proberen enkele lesideeën uitschijven in het Engels voor de Franse taalinitiatie. Dat was echt geen lachertje trouwens want ik schreef dus kolommetjes met Chichewa, Engels, Frans en dan Engels fonetisch Franse woorden. Het werd dus bijvoorbeeld 10 à dees (dix). Ik heb er echt op gezweet en het is hier al zo ontzettend warm :p Ook mijn portfolio van Frans gemaakt. dit is het resultaat ervan en het sjabloon. Na het avondeten had ik samen met Sanne en Fanny afgesproken om naar de bar een Dutch-night-out te hebben :) en het was heel gezellig!
5e blogupdate vandaag! Dat wil zeggen dat ik al bijna aan de helft zit van mijn verblijf hier :o De tijd lijkt alsmaar sneller te gaan en ik denk dat het steeds sneller zal lijken want nu nog 1 week lesgeven, 1 week projecten uitschrijven, 2 weken reizen (JIHAAA!) en 2 weken lesgeven nog. Deze week hebben Fanny, Hans, mijn gezin en ik goed ingezet ;)
De foto’s van deze week vind je op de fotopagina :)
Zaterdag 14 maart: Dag 29
Wentelteefjeeeessssss! :D Ik had er echt zin in en ben speciaal om 7 uur opgestaan om alles klaar te maken. Ik vroeg dus aan Maureen wie allemaal nog ontbijt moest hebben. Blijkbaar 5 personen (Alisha, Letisha, Sitha, Calvin en ik) Ik had dus gerekend dat een 10 sneetjes wel goed zou zijn. Ik begon er met goede moed aan :) eerst de ingrediënten halen, dan een vuurtje maken (met wat hulp van Sitha :p) en het beslag maken. Alisha was natuurlijk super gefascineerd aan het kijken en helpen. Boterhammetjes goed laten weken en dan nog even wachten op de pan die Letisha nog aan het afwassen was. Natuurlijk zijn ze dat hier niet gewoon dat een muzungu eten klaarmaakt dus ik had al snel veel toeschouwers en aangezien ze ook erg nieuwsgierig waren wat ik aan het maken was omdat ze dat niet kennen. Binnen de kortste keren had ik dus 6 extra monden om te voeden… helemaal niet op gerekend en dus veeeel te weinig :( Ik had het eigenlijk moeten weten! Volgende keer voorzie ik twee broden denk ik :D Ze vonden het wel heel erg lekker en de kinderen hebben echt gesmuld! De volwassenen daarentegen waren wat wantrouwig :D maar ik zou dat ook zijn als ik naar mijn eigen kookkusten kijk :p Maar ik ben dus alweer een ervaring rijker en heb gekookt op een houtskoolvuurtje in Malawi buiten op de grond! Ik word steeds lokaler :D Na het eten, ik heb me nog een boterhammetje met suiker moeten nemen want ja… er was dus lang niet genoeg, heb ik mijn blog geüpdatet (Cfr week 4). Tot ik een WhatsAppje kreeg van Fanny dat ze gisteravond een zeer leuk feestje had, nu een iniminiebeetje hoofdpijn ;p en dat ze wentelteefjes zou bakken en dan gaan kleren wassen. Ik heb meteen mijn spullen genomen en tot Fanny gelopen. Met (jaja geloof het of niet) mijn kom met wasgoed op mijn hoofd het halve dorp door. De mensen vonden het echt hilarisch om een muzungu met een tob op haar hoofd te zien rondlopen. Maar eerlijk!? Het is echt handig! :D Eerst dus wentelteefjes gebakken. Fanny was slimmer dan ik en had een heel brood gemaakt en pas op het einde gegeven. Ze stoven er allemaal op af en binnen de 5 minuten was het hele brood weg :D We hebben punten gescoord hoor nu! :D Na het eten kleren wassen. Dat doen we dus in het meer en al gauw (JA WEERAL) zaten er een heleboel kinderen om ons heen! En we deden het blijkbaar niet goed want er werd weer goed gelachen :D Ik heb echt mijn vinger opengehaald van het schrobben… :( deed geen deugd… Onze kwetsbare handjes zijn niet gemaakt om dit te doen en Maureen vond het heel grappig dat we onze vingers opengehaald hadden ze zei dat zij dat ook hadden maar alleen als ze echt veel was hadden en niet 5 stuks :p na het wassen moesten we de kleren nog uitspoelen… de kinderen wilden heel graag helpen en wij hielden ze natuurlijk niet tegen. Maar we hadden dat misschien beter wel gedaan :D Al snel liepen ze te paraderen met onze BH’s voor zich en echt kijken of het paste! We lagen echt plat van het lachen! Hetzelfde met onze slipjes :D we hebben ze dan maar snel uitgewrongen want we kregen te veel bekijks :p Fanny en ik gingen uit eten bij Thomases, een lokaal restaurantje. 2 drankjes en kip met curry met frietjes en salade en dat allemaal voor 4 euro :p Hier komen we nog! En het was echt lekker! We hebben er wel een uur of meer op moeten wachten… ik denk dat ze de kip nog moesten pluimen :D Tijdens de namiddag nog wat werken voor school en verder bloggen en naar de kledingmarkt. Ergens op een open veld staan een 20-tal verkopers met zakken kleding. Daar maken ze grote bergen van en zoeken maar! Al deze kleding kan je heel goedkoop kopen (meestal onder de 2 euro) Wat we hoorden is dat dit ingezamelde kleding is die hier dan voor heel weinig geld aan de mensen verkocht wordt. Ik zocht een kleedje uit voor Alisha want morgen is er voor haar een verjaardagsfeestje! Ik koos een kleedje met rode en witte streepjes en grote blauwe knopjes. Super schattig :D Ik ben zo benieuwd naar het kinderfeestje morgen! ’s Avonds een feestje! Woop woop! Fanny had weer eens zin om te dansen (zoals altijd) dus zijn we naar een lodge geweest waar meestal wel wat muziek gedraaid wordt. Ik had niet meteen zin om te dansen, zoals gewoonlijk, maar Fanny stond meteen te swingen en trok de ene man na de andere aan :D vanaf er een man voor haar neus stond ging haar hand omhoog i’m married! Ik ging echt plat van het lachen gewoon want ze kreeg steeds hetzelfde antwoord dat cheating wel okee was :D gelukkig had ik er geen last van en later op de avond ontdekte ik ook waarom. Ik zat de hele tijd bij Hans te babbelen en plots kwam er een man ‘Is this your daughter?’ HAHA! EUHMMM NO! En toen zei hij dat er niemand naar me durfde stappen omdat iedereen dacht dat Hans mijn vader was! Heel handig :D Omdat die vent maar bleef praten ben ik dan maar wat bij Fanny op de dansvloer gaan staan. Ik stond er letterlijk nog geen minuut en had nog mijn voeten niet bewogen of er kwam een man ‘I like your dancing’ HAHA Fanny en ik schoten natuurlijk meteen in de lach en kwamen de rest van de avond niet meer bij! Wat een cassanova’s hier!
Zondag 15 maart: Dag 30
Eindelijk uitslapen na een leuke avond! Dat dacht ik toch! --‘ om half 8 zaten er onder mijn raam 2 kinderen te huilen. En ik heb het getimed het heeft ECHT WAAR een half uur geduurd waarvan 20 minuten fake was want toe was het alleen maar uuuuuuuh uuuuuuuuuuh uuuuuuuh uuuuuuuuh de hele tijd! Dan maar opgestaan om 8 uur en ze eventjes gaan doen stoppen met janken. Aangezien ik dan toch wakker was kon ik dan maar beter wat nuttigs doen en ben ik begonnen met mijn kamer opruimen. Sommigen onder jullie zullen nu ver achteruit vallen van het schrikken :D Fanny kwam langs want ze had water nodig (een inieminibeetje om haar hoofdpijn weg te krijgen van gisteravond ;p) en natuurlijk als er iemand in het huis is tijdens het eten dan MOET die blijven en ja ook Fanny ontsnapte er niet aan! Vandaag friet met vis! NJAM! Na het eten was het tijd voor….. *tromgeroffel* HET KINDERFEESTJE VAN ALISHA en MAGGIE! Woop woop! De vrouwen hier hadden al een hele dag zitten voorbereiden (vooral koken) en nu ging het eindelijk van start. Ik zal jullie eens kort meedelen hoe het er hier aan toe ging :p Ik heb er jammer genoeg geen foto’s van gemaakt maar had mijn gsm en camera veilig achter slot en grendel gelaten op mijn kamer… er liepen hier namelijk denk ik toch zeker meer dan 50 kinderen rond… Eerst en vooral moesten alle genodigden in een rijtje gaan staan en wat geld afgeven en een plastic doosje (om later het eten in te doen) eens ze dat gedaan hadden, mochten ze op de mat gaan zitten en moesten ze wachten tot iedereen geweest was (duurde echt HEEL lang). Wanneer dit gedaan was stonden er 6 meisjes, per 2 in rijtjes van 3 te wachten in de deuropening. De muziek begon en ze dansten in een treintje met achteraan Alisha met een laken over haar hoofd. Tijden het dansen werd het geld op het hoofd van de jarige gelegd. Ze brachten met het treintje de jarige naar haar verjaardagstoel. Er werd wat gezongen en wat gedanst en dan was het etenstijd. De moeders verzamelden binnen (en Fanny en ik ook) en begonnen alle doosjes van de kinderen te vullen met rijst, bonen, aardappelen en wat brokjes geitenvlees. Deze werden dan dichtgedaan en Fanny en ik brachten ze naar buiten bij Calvin en Sitha die ze dan uitdeelden aan de kinderen. Die begonnen natuurlijk meteen gulzig te eten. Na het eten gingen er bekertjes rond met wat water en sinaasappelsiroop waarvan de kinderen mochten drinken. Enkel de kinderen die betaald hadden kregen wat. Er stonden ook heel wat kinderen te kijken aan de ingang van de tuin, zei hadden geen geld of waren niet uitgenodigd maar waren afgekomen op de muziek. Er waren ook nog wat blanke toeschouwers toegekomen en zij kregen natuurlijk wel eten want het is een eer als er een blanke naar je feestje komt. Deze mensen hadden niet alles opgegeten en van zodra we even niet keken ontstond er chaos en hadden de kinderen aan de kant binnen de 3 tellen al wat over was naar binnen gewerkt. Vond het toch redelijk confronterend om te zien. Nadien werden de kaarsjes uitgeblazen en de ‘taart’ een soort bananencake is kleine blokje gesneden. Omdat wij muzungu’s zijn mochten wij als eerste een stukje. Het voelt eigenlijk helemaal niet zo fijn aan want je ziet al die kindjes zo naar je staren. Zij willen ook een stukje maar enkel bepaalde kinderen krijgen wat. Uiteindelijk is het tijd voor de pakjes (de helft van de kinderen is ondertussen al naar huis omdat ze al eten gehad hadden). De jarigen zitten weer op hun stoel en er wordt een halve cirkel gemaakt. Maureen roept namen af. Deze mensen (kinderen en moeders) komen dan naar voor, per 2 of alleen en dansen. Op het einde, na een minuutje of 2, geven zij dan hun pakje af of het geld dat ze aan de jarigen willen geven. Heel grappig ritueel eigenlijk en ik was blij dat ik mijn pakje voordien had afgegeven :D Wanneer de laatsten geweest waren werd de muziek wat harder gezet en werd er stevig gedanst op Malawiaanse muziek. De jarigen?! Die lagen allebei ondertussen al te slapen in de zetel :p Ik had genoeg kleine kinderen rondom mij gehad voor vandaag dus was het nu tijd voor een feestje voor de grote mensen :p In 1 van de lodges speelde vandaag een Ierse band. Daar ben ik samen met Fanny en Hans naartoe geweest en had gevraagd aan Maureen, Sitha en Calvin of ze ook wilden komen. Was tot nu toe de beste avond die ik hier al gehad heb! Echt waar! We hebben allemaal de hele avond gedanst (geloof het of niet maar zuiver en alleen op Fanta :p) samen met de familie! Het voelde heerlijk. Ze hebben ons wat Malawiaans leren dansen, vol met de kont schudden! Was zo een goed gevoel om samen met hen weg te zijn en plezier te hebben. Ik heb zelfs het gevoel dat ik gewoon nu nog meer een deel van de familie ben! Dat dansen heeft het hem gedaan! Beste avond!
Maandag 16 maart: Dag 31
Vandaag vroeg op om naar Sinthana te gaan. Ik had een voorleesles voorbereid, wat individuele lees- en wiskunde begeleiding net zoals Brighten, de manager, me gevraagd had. Ik kom toe op Sinthana en ga naar de klas. Meteen spreekt de leraar me aan ‘Oh good that you are here! Take the class. I go prepare exams’ Ik dacht EUHHMM WAT?! En ik zei hem dat ik daar niet op voorbereid was. Zijn antwoord: ‘Oh okay, you can do some révision (herhaling)’ en hij wandelde naar binnen en ik stond dus alleen voor de twee klassen. Nu je zou denken, Charlotte doe niet zo moeilijk! Maar het probleem is hier dat ik niet alleen voor een klas kan staan (en dat weten de leraars) want de leerlingen verstaan mij niet genoeg daarvoor. Ik kon dus mijn voorbereidde voorleesles al helemaal niet doen aangezien dat echt vol met Engelse woorden zit en ik kon ook geen individuelen lees- en rekenbegeleiding doen want dan zat de klas alleen. Verzinnen dan maar. Wat Frans gedaan zodat de leerlingen zichzelf kort leerden voorstellen wat op zich wel okee verliep omdat ik dat zelf ook in het Chichewa kan dus kon ik dat vertalen. GELUKKIG maar! Natuurlijk was dit redelijk snel gedaan aangezien ik daar niet op voorbereid was dus ben ik begonnen met een leesoefening. Klassikaal, met leerlingen die kunnen lezen en leerlingen die amper letters herkennen maar het ging super! Ik stond verteld van mezelf :D en van de kinderen natuurlijk ook :D Ik had een woordzoeker op het bord getekend met de 9 letters die ze al kunnen lezen (p, i, n, s, a, t, e, c, k) ik las dan een woord en zij moesten het zoeken en dan komen aanduiden. Ik heb eerlijk waar nog nooit alle kinderen gelijk zo geconcentreerd naar een bord met letters op zien kijken :p HEELRIJK OM TE ZIEN en ze deden het super! Dat doe ik zeker opnieuw met ze! Uiteindelijk kwam de leraar terug en zei hij dat hij een herhalingsles zou geven. Ik zo flexibel als ik hier moet zijn, stap aan de kant, neem er een leerling uit begin met de individuele wiskunde begeleiding. Tien minuten later zie ik de leraar weer weg stappen… en hij bleef weg… en hij bleef weg… en hij bleef weg… en hij bleef weg… Hij had blijkbaar pauze en zou nadien terug aan zijn examens gaan werken. Ondertussen moest de klas gewoon blijven zitten en wachten tot de manager hen 1 voor 1 bij hem riep om mondelinge examens af te nemen. Ik dacht DIT MEEN JE NIET?! Ik ben dan maar meteen de individuele begeleiding gestopt want mijn juf-in-spé-instinct zegt mij dat je een klas niet zomaar alleen kan laten zitten zonder leraar of taakje, gewoon wachten tot ze misschien geroepen worden. Ondertussen was het natuurlijk al een half feestje in de klas en heb ik dan maar gezegd dat ze break hadden voor 15 minuten en nadien ben ik dan maar weer wat beginnen uitvinden… Deze keer wiskunde. Groter dan en kleiner dan. Dit had ik al een keertje gegeven met vertaler bij en wiskunde zijn vooral cijfertjes waardoor dit wel vlot ging. Gelukkig heb ik hier nog een 45 minuutjes kunnen mee vullen. Cijfertjes van 0 tot 20 voor standard 2 op de linker zijde van het bord en cijfertjes van 0 tot 100 voor standard 3 op de rechterzijde. Eerlijk… toen ik toen de leraars allemaal gewoon zag pauzeren had ik het eventjes gehad en ben met de manager gaan praten. Ik vertelde hem dat wij in België voorbereid zijn als we naar de klas komen en dus onze examens thuis voorbereiden zodat we tijdens de schooluren les kunnen geven en ook dat ik het niet zo erg vind om te improviseren maar dat de kinderen meer leren als ik goed voorbereid ben. Dus ik vertelde dat ik graag op voorhand weet waar ik aan toe ben. Toen begon hij hard te lachen en zei ‘That’s the way we do it in Malawi, we come to class and just teach’ Ik wist eventjes niet zo goed wat doen… Ze willen hier graag geholpen worden wat ze vragen er steeds naar maar als je een tip geeft krijg je That’s the way we do it in Malawi’ Vind het moeilijk om mee om te gaan omdat wij op school mee krijgen dat alles gestructureerd moet zijn en voorbereid en dit hier nul komma nul nul nul zo is… Maar ja ik leg er mij bij neer en maak er het beste van :p die voorlees les is dan voor de volgende keer en ik word een goede improviseur :p
Thuis gekomen had ik toch wat last van de vele frietjes de dag ervoor. De WC was mijn beste vriend als je begrijpt wat ik bedoel. Veel water drinken dus. Nu mijn maag deed ook pijn en ik had steeds een bubbelend gevoel en oprispingen en aangezien op Sinthana de leraars toch nog examens aan het afwerken waren besloot ik om in de namiddag van thuis uit te werken aan wat projecten.
Dinsdag 17 maart: Dag 32
Ik bleef vandaag thuis… Ik was echt ZO MISSELIJK! Kreeg moeilijk eten naar binnen en als ik wat at kwam het er meteen weer uit en kreeg ontzettende krampen… ik heb ook nog steeds die bubbels in mijn buik van gisteren. Nu hiermee lesgeven zag ik niet zitten aangezien ik steeds dubbel lag van de pijn en de WC op Sinthana een gat is in de grond zonder iets meer en ik waarschijnlijk daar meer tijd zou doorbrengen dan in de klas zelf… Het enige wat ik vandaag gedaan kreeg was… niets eigenlijk…. Vroeg gaan slapen en hopelijk morgen beter.
Woensdag 21 maart: Dag 33
Sinds ik me al sinds maandag ongemakkelijk voelde en deze nacht echt veel wakker was geworden van de krampen, besliste ik om dan toch even een dokter te zien in het hospitaaltje hier in het dorp! Ook een aparte belevenis moet ik toegeven :p eerst vonden we al de ingang niet maar dat zal wel gewoon aan ons gelegen hebben (Fanny ging met me mee :) ) Als eerste moet je je aanmelden en krijg je een medisch paspoort. Omdat wij vrijwilligers zijn, worden we behandeld voor een lager prijsje dan de toeristen hier ;) Je betaalt als vrijwilliger 3900 kwacha (een 8 euro) waar je paspoort inzit, je test op malaria, je doktersbezoek en je geneesmiddelen. Spotpijsje! Nadien gingen we naar de wachtruimte daar zitten een heleboel mensen met in het midden een weegschaal en een tafeltje met een thermometer. In het midden van de wachtzaal word je dan gewogen en je temperatuur word opgenomen. Stel je voor dat ze dat bij ons zouden doen. Ik denk niet dat veel mensen zomaar op de weegschaal zouden gaan staan :p de meneer van het ziekenhuis bracht ons dan naar een laboratorium waar je bijna moest vechten om naar binnen te mogen want, raar maar waar, de mensen hebben hier bijna nooit haast maar in het ziekenhuis is het echt de wet van de sterkste om als eerste binnen te geraken. Gelukkig had de man van het lab door dat ik mij een beetje liet doen en riep hij me naar binnen :p prikje in de vinger, bloed nemen en terug op de gang wachten tot de uitslag. Gelukkig negatief voor Malaria dus. Terug naar de wachtkamer. Daar hebben Fanny en ik zeker minstens een uur gezeten voor het onze beurt was. Bijna al het verplegend personeel hier, zijn blank. Allemaal vrijwilligers. De diagnose: een virus in de maag. Zou vanzelf beter gaan maar toch wat paracetamol en maagtabletten zodat mijn maaginhoud sneller verteerd en mijn maag wat rust krijgt, en het advies om enkel lichte dingen te eten zoals rijst en veel gesuikerde drankjes te drinken zonder prik en ook rusten. Na mijn doktersbezoekje gingen we nog een ziekenbezoekje doen. Een buurjongetje van Fanny (en ook het neefje van haar gastvader) had tijdens de stroomstoring een kom met kokend water over zich gekregen. Toen we hem zagen liggen begon Fanny meteen te huilen en ik had de tranen in mijn ogen. Reggie, het is een jongetje van 2,5 jaar oud, was echt over zijn hele linkerkant verbrand. Zijn wangetjes en lippen stonden vol met blazen en zijn kin en achter zijn oren was het vel weg en zag je roosvlees. Zijn arm was helemaal ingepakt tot zijn polsje en heel zijn buikje onder de verbanden… Echt heel aangrijpend… we werden er helemaal stil van. Hij sliep al de hele tijd (waarschijnlijk volledig onder de pijnstillers). We hebben er even gezeten en dan volledig verslagen terug naar huis gestapt. Ik vertelde hier thuis wat er gebeurd was en ik vond dat ze wat raar reageerden … alsof het de normaalste zaak van de wereld was… maar dat komt hier natuurlijk wel meer voor dan bij ons... Ik krijg er opnieuw tranen van in de ogen als ik me het beeld voor haal… waarschijnlijk littekens voor heel zijn leven.
Donderdag 22 maart: Dag 34
Opnieuw een nacht waar ik echt veel wakker werd door mijn brubbelende buik. Ik voelde me ’s ochtends heel slapjes (ook doordat ik al een paar dagen niet echt goed gegeten had) en mijn maag bleef maar vreemde ‘bewegingen’ maken. De dokter had ook een dagje rust voorgeschreven dus bleef ik vandaag ook thuis. Gelukkig werkten de medicijnen en voelde ik me ’s middags al weer wat beter. Een lesje voorbereid (in de hoop dat ik deze kan geven :p) en een lees-examen opgesteld. Dat had Brighten me gevraagd. Oja… Deze nacht was er ook veel lawaai geweest ’s nachts. In het huis rechtover mij wonen 3 andere blanken. Deze nacht hadden 2 inbrekers de watchman in elkaar geslaan en geprobeerd in te breken maar doordat de watchman zo een lawaai maakte zijn ze op de vlucht geslaan en het halve dorp kwam natuurlijk kijken!
Vrijdag 20 maart: Dag 35
Ik voelde me al beter en maakte geen koorts dus ben ik toch terug gaan werken vandaag. Op Sinthana aangekomen zag ik de nursery werken met onze cirkel met de dagen van de week! Super leuk gevoel om de dag mee te starten :D Ik mocht meteen mijn voorlees les geven aangezien de mondelinge examens gedaan waren en de leraar me dus kon bijstaan. Dit keer las ik een verhaal van Jip en Janneke waarbij het gaat over ‘later als ik groot ben’. Na het voorlezen van het verhaaltje en het stellen van de vragen (wat trouwens steeds beter gaat :D dus hun Engels gaat er dan toch op vooruit! JIPIII!) wilde ik van de leerlingen horen wat zij graag zouden worden later. Ik heb heel veel nurses, teachers, policemen and soldiers in mijn klas (niets anders eigenlijk :P) ook al had ik gezegd dat ze alles mochten kiezen en ook in het Chichewa mochten zeggen toch bleven deze 4 beroepen steeds naar voor komen! Ze kregen allemaal een blad en mochten zichzelf tekenen in het beroep later. Ik nam van hen allemaal een foto (zie fotopagina) En ze waren echt trots! Ik wil nu nog hun stem opnemen met mijn computer als ze zeggen ‘when I grow up I want tob e a…’ en maak er een e-book van :D klein maar fijn projectje! Na het tekenen nam ik dan de leestestjes af. Bij sommige kinderen ging dit jammer genoeg nog heel langzaam maar anderen hebben echt hele grote sprongen voorwaarts gemaakt van enkel letters herkennen naar woorden lezen op 4 lesjes! Ik ben zo trots op hen (en stiekem ook een beetje op mezelf ;) ) Ik ga maandag hiermee verder aangezien er toch nog een groot deel het leestestje moet afleggen :)
Eens thuisgekomen heb ik nog wat gewerkt aan mijn Jip en Janneke voorleesproject (EN HET IS HELEMAAL KLAAR :D), nog wat proberen enkele lesideeën uitschijven in het Engels voor de Franse taalinitiatie. Dat was echt geen lachertje trouwens want ik schreef dus kolommetjes met Chichewa, Engels, Frans en dan Engels fonetisch Franse woorden. Het werd dus bijvoorbeeld 10 à dees (dix). Ik heb er echt op gezweet en het is hier al zo ontzettend warm :p Ook mijn portfolio van Frans gemaakt. dit is het resultaat ervan en het sjabloon. Na het avondeten had ik samen met Sanne en Fanny afgesproken om naar de bar een Dutch-night-out te hebben :) en het was heel gezellig!