Hallo allemaal!
Hier mijn reisverslag van de voorbije weken! Ik heb echt een geweldige tijd gehad! Malawi is echt een prachtig land! Ik heb mogen genieten van de prachtige natuur, lokaal eten, een beetje meer luxe (een DOUCHE!) en de gastvrijheid van de mensen. Die gastvrijheid hier is echt zo uniek. Wat ben ik gelukkig dat ik doorgebeten heb en niet vroegtijdig naar huis ging :) Het is zelfs nu al zover gekomen dat ik liever hier in het prachtig, letterlijk en figuurlijke warm heart of Africa zou willen blijven. Wat een ervaring. Echt om nooit te vergeten!
De foto’s van mijn reisje vind je op de fotopagina :)
Zaterdag 4 april : Dag 50
Heerlijk uitslapen na een avondje Malawian Easter. Maar het wil jammer genoeg niet zeggen dat omdat het Easter is dat er niet gewerkt moet worden :( Hele voormiddag geblogd terwijl de jongens kip aan het klaarmaken waren. Deze keer was het een diepvrieskipje dat ze aan het uitbenen waren :D Hoe ze dat hier doen met een bot mes en hoe ze perfect weten waar te snijden… geen idee! Ik heb trouwens stukjes kip gegeten dat ik niet eens wist dat ze in een kip zaten :D maar het was super lekker! Na het relaxen en bekomen van het lekkere eten zijn Fanny en ik met de zusjes en broers nog gaan zwemmen. Tennissen, met de bal stoeien… :) Wat een vakantiegevoel :D Die avond kwamen Sanne en Fanny nog langs want we zouden naar de bLaai bij Indaba lodge gaan. Eigenlijk is het bRaai maar dat kunnen ze niet zeggen en dat staat gelijk aan een BBQ :p Zou om 19u30 starten. Wij als blanken altijd netjes op tijd… maar we zouden ondertussen al beter moeten weten :p BBQ aangestoken om half 9 dus eindelijk gegeten rond 9u! Dood van honger natuurlijk maar was super lekker :D Na het eten was het natuurlijk weer tijd voor Easter party @Gecko’s! Maaar… deze keer kwamen mijn broers er maar niet aan en ik voelde mij echt niet comfortabel dus ben ik vroeg naar huis gegaan :D Niet zo mijn ding blijkt zo!
Zondag 5 april: Dag 51
De mannen in huis vonden dat het eens tijd werd dat ik zou helpen het eten klaar te maken. Heel grappig natuurlijk - -‘ tomaatjes en ui snijden met een bot mes is niet simpel en het werd dus echt een knoeiboel :p Mijn status van blanke luie en onhandige vrouw nog maar eens bevestigd en ik was zo goed bezig die kwijt te raken en Malawiaan te worden :p Achja die ervaring hebben we dan ook weer gehad :) Ook vandaag heb ik genoten en opniewu met Sanne, Fanny en de broers naar het strand. In deze temperaturen is zwemmen echt er enige remedie om af te koelen :D Toen het tijd was voor het avondeten zat ik gezellig samen met Letisha en Sitha in de zetel en had Letisha frietjes gehaald. Super grappig want ik mocht mee eten maar ze werd heel kwaad op Sitha als hij ook maar 1 frietje durfde te stelen :D Letisha zei dan plots ‘Charlotte, I miss you’ waarmee ze wou zeggen dat ze me zou missen als ik op reis ging. En dan vroeg ze ‘Do you love me?’ ze had de tranen in de ogen… Oh ik was zo ontroerd… Vandaag moesten Fanny en ik ook afscheid nemen van Sanne voor bijna 4 weken want wij vertrekken morgen op rondreis en zij vertrekt ook op rondreis maar als wij nog niet terug zijn. Nadien nog even naar een bar waar een liveband zou spelen maar het was een man die playbacknummer zong :D Super grappig! Ik ben daar wat op het strand gaan liggen staren naar de sterren… en ja dan begin je na te denken. Ik wil eigenlijk helemaal niet meer naar huis. Ik ben zo in de war. Als ik morgen uit Cape vertrek dan zal ik als ik terug ben nog maar 2 weken met de familie doorbrengen. Tranen. Wanneer ik uitgehuild was, bracht Fanny me naar huis en hebben we om 1 uur ’s nachts mijn rugzak nog gepakt om een paar uur later te vertrekken :D Niet echt op en top voorbereid :p Een hele nacht niet geslapen uit angst te laat op te staan want moest om 5 uur opstaan want het minibusje zou me ophalen om 5u30. Elk uur zag ik op de klok! Maaaaar ik was op tijd op! :)
Maandag 6 april: Het avontuur begint: Op naar Liwonde
Eindelijk begint het avontuur waar ik al zo lang naar uitkijk! Veel te vroeg opstaan en voor het huis gaan zitten wachten tot het busje kwam 5u30 werd al snel 6u30 :p voor het busje me oppikte. Fanny zat al vooraan en ik moest ergens achteraan plaatsnemen. De man die het geld ontving wees me een plaatsje aan. Ik keek en dacht meteen NEE! Niet daar! Onder de stoel zat een kip in een plastic zakje! Ik heb echt een panische angst voor kippen en natuurlijk moet er dan net onder mijn stoel een kip zitten! Als dat nog niet genoeg was begon dat beest in mijn hielen te pikken en zag ik dat de dame die achter mij zat ook nog een kip in een zakje op haar schoot had… Fanny kwam natuurlijk niet meer bij van het lachen toen ze mijn gezicht zag :p Goh, onze reis begon al met een heel speciale ervaring gekenmerkt door kippen in plastiekzakjes onder de stoel in een minibusje waar legaal 16 mensen in mogen maar wij zaten er met 20 in… Gelukkig zaten er ook nog twee schotse jongens bij waar ik wat kon tegen praten om mijn aandacht niet bij de kip te houden :p Eens we op onze tussenstop waren en het busje ons er uit liet werden we gewoon OVERSPOELD met mannen die ons allemaal een lift wilden aanbieden met hun fietstaxi. Fanny en ik hadden allebei heel wat bagage dus dat ging echt niet lukken. Ze beleven zo aandringen --‘ vermoeiend! Maar Fanny en ik hielden vol, gewoon doorstappen op naar de bank. We waren al eens in de bank geweest en er zijn maar 2 grote straten maar toch slaagden we er weer in om het niet meteen te vinden :p Nadat we de bank gevonden hadden was het tijd om onze reis goed te starten mèèèèèèt PIZZA! Woop woop, dolgelukkig :D Wanneer onze buikjes vol waren, was het opnieuw tijd om een busje te zoeken naar onze eerste verblijfplaats namelijk Liwonde National park Safaricamp! Slapen in het park, how cool is that?! Fanny en ik dachten trouwens echt dat ons busje zou opstijgen op de weg daarheen :o we reden echt SUPER snel in een ongelofelijke hitte met deze keer wat glibberigs aan mijn voeten (nee ik durfde niet kijken was het was), de hele uitzet van een familie in het busje EN deze keer 23 mensen! Ik snap nog altijd niet hoe dat allemaal in het busje geraakt is en dat wij er veilig geraakt zijn :p Wanneer we uiteindelijk in het dorp zijn werden we opgehaald door de pick-up van onze verblijfplaats. Alleen nog maar door het park rijden en beseffen dat hier soms wilde dieren lopen geeft mij al een kick! We kregen een rondleiding en genoten meten van het viewingplatform om even uit te rusten van de (voor mij toch) stresserende reis. Het tweede wat ik deed was… DOUCHEN! Oooohhh ik heb er zo van genoten! Mijn eerste douche in 2 maanden met lekker warm water. Lekker westers gegeten, de kaarsjes aangestoken (er was geen elektriciteit in het kamp alleen overdag op zonne-energie) en ontspannen met een drankje in de bar. Vermoeiende en overweldigende eerste dag but so ready for more!
Dinsdag 7 april: Safaritime!
Fanny en ik staan op tijd op want het is eindelijk SAFARITIME! Hopelijk het hoogtepunt van onze reis! Eerst lekker ontbijten, granen en fruit, njammmmm… Tijdens het ontbijt horen we steeds het woord ‘elephant’ terug komen en nieuwsgierig als we zijn (vooral Fanny dan) vragen we waarover het gaat. Blijkbaar, wanneer wij net een uurtje in onze bedjes lagen, zijn er gisteravond olifanten DOOR het kamp getrokken! SAY WHAT?! Deze tijd van het jaar is de maïs bijna rijp en trekken de olifanten (en nijlpaarden) door het kamp om tot bij de dichtstbijzijnde maïsvelden te komen en de oogst op te eten. De mensen aan tafel zeiden dat ze de olifanten gezien habben en dat ze geroep hoorden van de boeren gevolgd door een schot! Natuurlijk vroegen Fanny en ik meteen of ze de olifant dan neergeschoten hadden maar gelukkig helpt bij olifanten een waarschuwingsschot al genoeg zodat ze terug dieper het park inlopen. De eigenaar van het kamp vertelde wel dat nijlpaarden veel gevaarlijker zijn en niet meer terugdeinzen voor een geweer en voor de mens omdat ze er al zo aan gewend zijn. Af en toe wordt dus wel een nijlpaard geschoten en als ze geluk hebben krijgt het kamp een stukje om te eten. Maar dat hebben we allemaal gemist :) Wij vertrokken wel op bootsafari! Woop woop! we zagen binnen de eerste 5 minuten nijlpaarden! Zo mooie, krachtige en indrukwekkende dieren. Fanny en ik namen ontelbare foto’s en telden hoeveel we er zagen maar dat gaven we al snel op want je struikelde bijna over de nijlpaarden. Zoveel waren het er. We hebben ook een aantal krokodillen gezien waarvan ééntje blijkbaar uitzonderlijk groot was. En je vraagt je nu waarschijnlijk af ‘En de olifanten? En de olifanten? Heb je olifanten gezien???’ NEEEEE!!! Jammer genoeg niet :( ook op onze wandelsafari in de namiddag niet. Het was een heel koele en bewolkte dag en blijkbaar komen de olifanten enkel naar de rivier als het warm is om verkoeling te zoeken. Ik zou zeggen dat Fanny en ik een beetje teleurgesteld waren maar dan zou ik liegen. We waren HEEL ERG teleurgesteld dat we geen olifanten gezien hebben :’( We hebben tijdens onze wandelsafari WEL veel sporen gezien en olifantendrolletjes. Nee, olifantenDROLLEN maar ook olifanten geroken, veel nijlpaardsporen gezien, vogeltjes, vlinders, apen en ook een wrattenzwijn (pumba in het Chichewa). Ondanks we geen olifanten gezien hebben was het toch echt een leuke, geslaagde dag. Toen ik s’avonds naar de dorm ging hoorde ik een soort gebrom. Echt heel dicht bij mijn bed (we sliepen in een dorm waar het onderste deel van de muur, dat een meter hoog was, gemaakt was van steen en de rest gewoon bamboe), ik kon het jammer genoeg niet zien want het was donker, hoorde ik dat geluid. Spannend! Natuurlijk, de schrikkepuit dat ik ben, durfde ik niet meer naar buiten om te kijken wat het was en probeerde maar te slapen met mijn oordopjes in, ik viel gelukkig heel snel in slaap. Al die nieuwe indrukken maken je heel moe maar ze zijn het zeker waard!
Woensdag 8 april: Op naar Zomba
Toen we opstonden, vroegen we uiteraard wat deze nacht door het kamp getrokken was. Een kudde wrattenzwijnen! Geweldig toch ;D Ik voelde me jammer genoeg niet zo lekker… heel veel hoofdpijn en buikkrampen. Geen idee wat het was maar we besloten om het rustig aan te doen, eerst nog wat te ontspannen en in onze dagboekjes schrijven, eten, douchen en dan pas zouden we naar onze volgende bestemming trekken. ZOMBA! Ook deze keer toch wel een redelijk agressieve minibus en Fanny had een mand met vis aan haar voeten. Stinken dat het deed, niet normaal! Eens in Zomba aangekomen moesten we naar ‘African Heritage’ stappen. Een bedrijfje gerund door 2 Hollanders en daar ontmoetten we Tim. Even terugspoelen waarom we die Tim nodig hadden :p
Tijdens ons verblijf in Liwonde Safari Camp waren er nog bezoekers waarmee we aan de praat raakten. We vertelden dat we onze volgende bestemming Zomba was. Toevallig woonde deze bezoekers, een Zwitserse koppel, al een 7 maanden in Zomba waar ze een kamer huurden in het huis van Tim. Omdat het koppel verder trok en hun kamer dus leeg stond, kregen we het offer er gratis te verblijven. Natuurlijk zei Fanny meteen ja! Ik twijfelde aangezien ik deze mensen niet ken en je dus ook niet weet wat je kan verwachten. Maar ik vertrouwde Fanny dus gingen we op het aanbod in. CRAZY! Dat dus even terzijde waarom we Tim moesten gaan opzoeken bij African Heritage want hij had namelijk de sleutel van het huis. Eens we Tim ontmoet hadden trakteerde ik mezelf op een stukje chocoladecake en een colaatje. Echt heel lekkere cake. Samen met Tim gingen we nadien nog inkopen doen. We hadden namelijk aangeboden om te koken aangezien we in zijn huis mochten verblijven de komende dagen. We hebben echt geklungeld in de keuken :p twee keukenprinsessen bij elkaar :D NOT! Maar het was eetbaar :p Spaghetti met tomatensaus en stukjes worst. Om één of andere reden was het redelijk zuur maar ja zoals ik al zei het was eetbaar :D Fanny en ik voelden ons allebei niet zo lekker dus we zijn heel vroeg gaan slapen vandaag.
Donderdag 9 april: Ziek, ziek, ziek
Opstaan, naar het toilet, slapen. Opstaan, naar het toilet, slapen. Opstaan, naar het toilet, slapen. Ik denk dat dit de perfecte beschrijving is van ons dagje. Fanny en ik voelden ons echt niet lekker. We aten wat droge pasta en dronken uitgebruiste cola, veel slapen en tegen het einde van de dag voelden we ons toch al wat beter. Nog wat plannen maken voor de volgende dag met de hulp van Tim en opnieuw naar het toilet en ons bed in. Hopelijk voelen we ons morgen beter zodat we ook Zomba wat kunnen verkennen.
Vrijdag 10 april: Zomba plateau
Gelukkig voelden we ons allebei al heel wat beter vandaag en raapten we al onze krachten bij elkaar om het Zomba plateau op te gaan. Wat een klim! We hebben echt een heel eind gelopen met de nodige pauzes uiteraard :p maar nadien kon Fanny het niet laten om een auto te stoppen en zijn we als twee luie vrouwen met de auto naar boven gebracht :D Gemakkelijk was het wel. Op de top wat gegeten en genoten van het uitzicht en dan terug de afdaling inzetten. Dit waren we wel wat sneller moe en ook deze keer stopten we een auto om naar beneden te rijden :D vermoeiende dag als je het mij vraagt :p maar we vonden dit toch wel verantwoord aangezien we nog een beetje ziek waren ;) Eens terug in de stad, haalden we bij Tim het recept van de heerlijke chocoladecake die ik er woensdag gegeten had, kochten we de ingrediënten (in wel 4 verschillende winkels - -‘) en begonnen we ’s avonds laat aan de cake! Was echt een geklungel van je welste! Haha, maar het is uiteindelijk toch gelukt en de cake was nog lekker ook :p
Zaterdag 11 april: Op naar Mulanje
Op het gemakje opruimen en dan vertrekken met de minibus naar Limbe. Limbe is een iets minder ‘leuk’ deel van Malawi aangezien het er heel erg druk is, er veel busstations zijn en er dus veel gestolen wordt. Gelukkig had Tim ons goed ingelicht en waren we voorzichtig. Brood gegeten en een ander busje gezocht dat ons naar Mulanje zou brengen. Wat een lange rit was dit! Ook de rit van Zomba naar Limbe was echt al lang. Denk dat we alles samen een 6 uur in het busje gezeten hebben. Kwamen we EINDELIJK aan in Mulanje bij het hotel dat we uitgekozen hadden. Leek dat echt op een zeer ouderwetse kostschool. Ik kon echt beginnen wenen. Had het echt gehad deze dag met die busjes en dat reizen en dan de mensen die steeds zaakjes willen doen. De mensen zijn wel heel vriendelijk he! Maar altijd dat zaakjes doen wordt een beetje vermoeiend na een tijdje. Toen dat ‘hotel’ dan nog tegenviel was ik er echt klaar mee! Het was vuil en donker en er was geen WCpapier, super klein. Allee bon, niet voor herhaling vatbaar :p had wel een PRACHTIG uitzicht dus dat was wel een lichtpuntje :D We trokken nog even het dorpje om de boel te verkennen en gingen dan uit eten. Super veel mensen in de bar wanneer we aankwamen. Was al snel duidelijk waarom, voetbal op de televisie! Ook de Malawianen zijn er echt gek op! Terug in onze 'kostschool' zijn we maar direct gaan slapen zodat we er niet te veel over konden nadenken :p Gelukkig kunnen we morgen alweer verder reizen naar hopelijk betere oorden :D
Zondag 12 april: Halfway point
Vandaag stonden we vroeg op en zochten we een pick-up naar Likhubula, een dorpje onderaan Mulanje Mountain. Daar willen we verblijven om wandelingen te maken op de berg. Het resthouse waar we willen verblijven ligt wat meer de berg op en de pick-up zou ons daar brengen. Ik zweer het, ik denk dat NIEMAND in België er dan ook maar aan zou denken om die ‘weg’ op te rijden met de auto! Was mij dat een avontuur. Ik dacht echt soms dat we achteruit zouden schuiven, de band zou springen, de auto het zou begeven, we zouden kantelen of nog veel meer dat fout kon gaan. Gelukkig zijn we heelhuids boven geraakt! Onze verblijfplaats hadden we helemaal voor ons alleen. Of toch bijna. Echt super toevallig was dit de vaste verblijfplaats van de twee schotse jongens die ook op ons eerste busje tijdens onze reis van Cape Maclear naar Mangochi zaten. Leuk om wat bekende gezichten te zien. Wat is de wereld klein :D Zelfs hier in Malawi kom je bekenden tegen :D Na het middagmaal hadden we een wandeling gepland met een gids. Hij zou ons naar het halfway-point op Mulanje Mountain brengen. Was echt leuk. Vermoeiend, maar echt goed te doen voor onze ongetrainde lichamen :p Alweer een heel mooi uitzicht van op het punt. Apen gezien, watervalletjes en genoten van de natuur. Eens terug in het resthouse hadden we het plan om samen met de Schotse jongens te koken om wat geld uit te sparen aan restaurant bezoekjes. We wandelden dus helemaal weer naar beneden (ja ik had het echt onderschat --‘) en kochten op de lokale markt wat groenten en rijst. Op de weg naar boven kwam er (uiteraard) een jongen met ons meestappen. Fanny en ik zeiden al tegen elkaar: ‘Wat zal deze weer nodig hebben?’ uiteraard kwam het er op neer dat hij dokter wilde worden en dat die studies heel veel geld kosten. Maar die kerel bleef echt maar praten, praten, praten en nog eens praten en als we wat antwoordden zei hij steeds ‘oooh that is amazing’ na de derde keer dat hij dat zei kreeg ik echt de slappe lach! Goh en hoofdpijn van al dat gekwebbel… Fanny probeerde zich serieus te houden en geboeid te blijven luisteren maar ik ging echt strijk van het lachen :D Jeeeezes, wat een viswijf :p Eindelijk terug in het resthouse gaan Fanny en ik naar de Schotten omdat zij in een bungalowtje wonen en dus een keuken hebben om te koken. Het was er echt aan te merken dat het twee mannen waren die al 3 maanden alleen doorbrachten. De keuken was echt RANZIG! Achja, niet te veel verwachten hier in Malawi :p Het eten maken duurde eeuwen en de manier waarop was nogal speciaal maar die details houden we liever voor onszelf :p Het was opnieuw eetbaar :) babbeltje doen en gaan slapen. De mannen moeten namelijk morgen om 5 uur op om naar hun project te gaan. Ik klaag hier al dat ik 20 minuten moet lopen naar mijn project maar nadat we hoorden wat zij deden hielden we maar onze mond :p Een uur en een kwartier wandelen naar school (wetende dat het resthouse op een berg ligt en ze die dus op en af moeten lopen dagelijks) en ze moeten een rivier oversteken. Ik zeg beter doorsteken… door de overstromingen die er waren eerder dit jaar, waren de bruggen weggespoeld en stond het water heel hoog waardoor ze de rivier door moesten en het water tot aan hun navel stond. Ik denk dat Fanny en ik geen reden hebben tot klagen als we dit horen ;) Grappig vonden we het wel :D
Maandag 13 april: De watervallen
Ontspannen ochtend om onze benen klaar te maken om opnieuw een wandeling te maken met onze gids de berg op naar de watervallen. Na een halfuurtje kwamen we al bij de watervallen. Echt adembenemend mooi! Net als een schilderij. Fanny ging natuurlijk direct zwemmen maar ik pastte. Iijskoud bergwater! Daar krijg je mij echt niet in :p genieten van het uitzicht was al genoeg voor mij. Op de weg terug moesten we nog een bergriviertje over… jaja je hoort mij al komen. Er is er eentje tot aan het middel in de rivier gevallen… ik dus - -‘ Er is er natuurlijk maar één die dat kan tegen komen! Fanny rolde echt van het lachen! Het was inderdaad echt grappig vooral omdat ik het weer was :D Meer hebben we vandaag niet echt gedaan behalve wat het de fribee gegegooid met de Schotten en nadien tot ’s avonds laat kaartspelletjes gedaan tot het opnieuw tijd was om op tijd naar bed te gaan voor hen en wij dan ook maar gingen slapen. Laatste dagje in Likubula om morgen te vertrekken naar Blantyre.
Dinsdag 14 april: Op naar Blantyre
We zouden vandaag op tijd vertrekken MAAAAARRR we ontdekten dat er wifi was in het resthouse. Ik had al twee maanden mama niet gesproken (wel gechat) maar dit was dus natuurlijk dé ideale moment om eens de stem van het thuisfront te horen. Deed echt deugd :) Mama was natuurlijk blij mijn opgewekte stem te horen want de laatste keer dat ik belde was de eerste dag dat ik hier aankwam en al huilend belde dat ik echt naar huis wou. Gelukkig klink ik nu veel enthousiaster :D Toen zowel Fanny als ik uitgepraat waren, vertrokken we te voet naar beneden. Onderaan de berg moesten we dan een lift zien te versieren naar het dorp waar de minibusjes vertrekken naar Blantyre, onze laatste bestemming. Natuurlijk zaten we daar in het hol van Pluto en kwam daar het eerste uur niets voorbij --‘ Fanny en ik hadden de moed al bijna opgegeven en wilden beginnen wandelen tot er plots een pick-up aan gereden kwam! Extra avontuurtje! Door de theeplantages achterin de laadbak van de pick-up. Wat een zalig en vrij gevoel geeft dat! Dat we de laadbak met drie kippen, wat zakken zand, boodschappen en een ladder moesten delen en dat we er met een blauwe kont uitkwamen was maar bijzaak :p Nu een busje zoeken naar Blantyre (dat hadden we snel gevonden) en dan onze verblijfplaats regelen. We zouden in een lodge verblijven dat ons was aangeraden maar Fanny had een ander plan :p Tijdens de Easter party’s in Cape Maclear had Fanny een andere Hollander ontmoet (Alwin) en zijn Stagecoördinator (Liyaka, een Malawiaan). Alwin verbleef bij Liyaka in zijn huis in Blantyre. Fanny praat zelfs tegen bomen en ook deze keer kon ze het niet laten even een praatje te maken. Ze was dus met deze mannen aan de praat geraakt en zij haar vertelden dat als we in Blantyre waren we zeker mochten bellen voor een slaapplaats. Komaan, eerlijk?! Hoe fout klinkt het als je zegt ‘Oh, we hebben twee mannen één keer ontmoet in een bar en ze boden aan om te blijven slapen dus ja dan doen we dat’. Ik deed het alweer in mijn broek en vond het onverantwoord van Fanny maar zoals altijd is Fanny weer vastberaden en belde ze hen op om te zeggen dat we er aan kwamen. Eens in Blantyre met het minibusje werden we opgehaald door Alwin in een klein pick-upje. Ze rijden hier btw aan de linkerkant van de weg en Alwin was blijkbaar al goed ingeburgerd en reed als een echte Malawiaan gewoon maar waar hij dacht dat hij moest rijden. Ik deed het echt bijna in mijn broek van schrik! Maar ook nu zijn we veilig ter plaatse geraakt. Die Hollanders hé :p We werden afgedropt in het huis en Alwin ging er weer vandoor naar zijn voetbaltraining. Daar zaten we dan, alleen in een gigantisch huis waar we nog nooit geweest waren wachten tot er iemand thuiskwam met wat ‘instructies’ :p We maakten het ons gezellig. televisie aan, drankje erbij, languit in de zetel. Wat een luxe :D zelfs BVN-tv! Liyaka heeft namelijk 9 jaar in Nederland gewoond en is getrouwd met een Nederlandse vrouw en spreekt dus heel goed Nederlands. Alwin kwam thuis en had pizza mee voor ons (op bestelling uiteraard). In de zetel Nederlandse TV-kijken met pizza en frisdrank. Niet erg Malawiaans meer :D Nadien kwam de heer des huizes thuis met YOGHURT! Ooooh ik ben echt een yoghurteter en dat had ik nog niet gegeten hier omdat het heel duur is dus dit was echt pure luxe! GENIETEN!
Woensdag 15 april: Sacramenta
Alwin had ons verteld dat er in de kennel naast het huis (naast nog 4 andere honden) een pupje zat dat ze een week geleden gekocht hadden. Dat moesten Fanny en ik natuurlijk direct gaan bekijken! Echt een schatje! Het had geen naam dus doopten Fanny en ik het beestje ‘Lola’. Nog de hele ochtend met het beestje gespeeld en we kregen er niet genoeg van :p Om 10u kwam Alwin ons ophalen om de stageplaats (en Liyaka’s bedrijfje) te laten zien. En ja hoor, puppy ging mee de auto in en mocht ook het bedrijfje verkennen met ons :D We kregen gewoon een privé-rondleiding. Sacramenta maakt speeltuigen, ziekenhuisequipment, fietsen, bakfietsen en nog wat andere projecten. Echt leuk om dat allemaal eens te zien. Aangezien Lola mee was naar de werkplaats hebben we ons ook goed vermaakt met de puppy :) Wanneer de werkdag erop zat nam Alwin ons mee Blantyre in om inkopen te doen. Fanny en ik hadden alweer onze kookkunsten aangeboden en deze keer zouden we braai eten. Blantyre is echt een grote stad en je vind er dus ook grote supermarkten met producten zoals bij ons. Ze hadden zelfs kaasbrood! Een ring van brood met bovenaan kaas op om in de oven te leggen. Dat moesten we gewoon hebben! Liyaka zou maar laat thuiskomen deze avond dus beslisten we om ook nog langs een bakkerijtje te gaan om daar al wat lekkers te kopen om de namiddag door te komen. Natuurlijk hebben we dat meteen opgegeten als we thuis kwamen en begonnen we aan de aardappelsalade voor bij de BBQ. Tegen de tijd dat Liyaka thuis was had niemand van ons nog honger :p Gelukkig was er soep in de diepvriezer en hadden we het kaasbrood. Dus hielden we het daarbij. BBQ is voor morgen dan. Oja, we hadden puppy ook in huis genomen maar zindelijk is ze niet dus nadat ze in huis gepoept had en twee keer geplast hebben we dan ook maar besloten om het beestje terug buiten te stoppen :p Arm ding! :D
Donderdag 16 april: Pakketje!
Lang uitslapen hoort echt bij vakantie. Tv kijken, indutten in de zetel, nog wat tv kijken, toast eten, indutten, nog wat yoghurt en cornflakes eten, op het gemakje douchen, met de puppy spelen, kortom een heerlijke luie ochtend. Fanny en ik trokken na de middag naar Limbe, een stadje vlak naast Blantyre (loopt er een beetje in over) waar mijn postpakket dat mama en papa in week 2 hadden opgestuurd, zou moeten toegekomen zijn. Fanny mocht van Liyaka de auto lenen zodat we dat zelf konden doen. SPANNEND! Langs de linkerkant rijden is niet zo simpel, echt wennen :p Ik had steeds het gevoel dat we van de weg af zouden rijden aangezien Fanny heel links hield. Ik zat echt op het topje van mijn stoel met mijn GSM als GPS. Pas op een fietser, pas op daar een put, pas op een auto, heb je die voetganger gezien, die gaat oversteken. Let op daar loopt een geit over de weg, Fanny je moet echt meer links rijden, Fanny dit, Fanny dat… Haha ze werd gek van mij :D Maar ik wil geloven dat het natuurlijk dankzij mijn hulp is dat we veilig en wel overal geraakt zijn :D (over dat kleine incident waarbij we toch echt te veel links hielden en we met de zijspiegel tegen het reservewiel van een geparkeerde jeep reden, zwijgen we! :p) Onze GPS heeft ons echt overal en nergens gestuurd, we probeerden dan die van Fanny en die zei nog wat anders maar daar was het ook niet dus zijn we wat beginnen rondrijden en ja hoor! GEVONDEN :) Super happy. Nu het pakketje nog te pakken krijgen en hopen dat ik het zomaar zou meekrijgen zonder taxen te betalen en dat ze niet moeilijk zouden gaan doen omdat ik de bevestigingsbrief niet bijhad. Ik had deze niet bij omdat die terwijl ik op rondreis ben, is toegekomen in Cape Maclear. Gelukkig was Sanne daar en zij smste me dat mijn pakketje eindelijk aangekomen was en stuurde ook het nummertje door zodat ik het kon ophalen aangezien ik toch in Blantyre ben. Eerst een halfuur aan het loket, de vrouw achter de balie sprak weinig Engels, verstond niet waarom ik de brief niet meehad, zocht naar het pakje aan de hand van het nummer, natuurlijk was het niet te vinden… --‘ Ik kreeg het al op mijn heupen en de moed begon we al wat in mijn schoenen te zakken dat ik het niet zou vinden… Uiteindelijk werden we ergens achterin gebracht naar een kamertje waar de douane zit. Fanny en ik zetten onze allerliefste glimlach op, haalden ons beste Chichewa boven en deden een gezellig praatje met controleurs. Wat een mooie glimlach en mooie praatjes al niet kan doen :p Pakketje meegekregen ZONDER douanekosten! Dat moet je kunnen hier in Malawi! :D We waren best fier en vonden dat we wel een traktatie verdiend hadden :D We stopten in een restaurant rond een uur of 4 waar we dan onze lunch hadden (jaja ik at alweer pizza, lichte verslaving :D) gevolgd door een ijsje! Verwennerij too the max! Toen alles op was, moesten we de weg naar huis terugvinden :D Dat was andere koek! Gelukkig ben ik een groot kaartleestalent en kwamen we zonder verkeerd te rijden terug bij ons huis. Woop woop! Wat een dag. BBQ aansteken en zodra de mannen thuiswaren namen zei het bakken van het vlees over, dat blijft toch echt wel een mannenwerkje :p Super gezellige avond met echt geweldige gastheren.
Vrijdag 17 april: Een Malawiaans verjaardagsfeestje
Vandaag zouden Fanny en ik Blantyre nog wat beter gaan verkennen en het nationaal museum van Malawi bezoeken. Dat was toch het plan… Maar onze donderdagochtend was ons zo bevallen dat we dat overdeden :D We hadden wel afgesproken om 2 uur met Alwin en Liyaka bij het shoppingcenter. Fanny en ik reden dus weer (aan de linkerkant van de weg :D) met het autootje door Blantyre naar het shoppingcenter dat we dankzij mijn kaartleestalent opnieuw zonder verloren te rijden snel gevonden hebben. Fanny en ik verkenden het shoppingcenter een beetje, kochten wat eten en benodigdheden. Toen we dan Alwin en Liyaka ontmoetten kozen we nog een verjaardagskado uit voor een Malawiaanse vrouw en kochten we antivlooienmiddel voor Lola. Die zullen we eens goed onderhanden pakken :p Nadien reden we met 1 auto naar een ‘Dapp’. Dat is een tweedehands kledingwinkel waar de beste kledingstukken van kledinginzamelingen uit het westen, verkocht worden. Alles aan minder dan 1000 kwacha (dat is dus alles minder dan 2 euro). Fanny vond twee kleedjes, Alwin wat shirts, Liyaka wat van alles en ik vond ook een shirt. Leuk om tussen al die rekken te zoeken naar kleding :) (oooh, wij worden zo Malawiaans :p) Eens terug thuis kleden we ons snel om want we moesten naar een verjaardagsfeestje. Nu ja, Alwin en Liyaka moesten er heen maar blijkbaar is dat hier geen probleem als je gewoon wat mensen meeneemt. De jarige was een vrouw die 32 werd. Overduidelijk een rijke familie! Allemaal gezellig buiten op het terras in een kringetje, babbeltje doen tot het eten klaar was. Natuurlijk mochten wij als muzungu’s als eerste :D Er waren verschillende ‘salades’ en er was ook een pot met koeienpoten. Allee, schijfjes koeienpoten. Ik heb er mij niet aan gewaagd (maar dat had je waarschijnlijk wel verwacht :p) maar de anderen wel en blijkbaar was het wel lekker :) uiteraard werd er ook gedanst tot de late uurtjes en later op de avond werd ook de BBQ nog aan gestoken waar dan nog kip en rundsvlees op werd klaargemaakt. Echt lekker :) De avond zou natuurlijk niet compleet zijn zonder dat er een Malawiaanse man achter ons aan zat… Urgh… AGAIN?! --‘ Fanny redde mij, ik redde Fanny en zo kwamen we er (meestal) wel vanaf. Het duurde even voor ik loskwam met zoveel onbekende mensen, terwijl Fanny al met haar kont staat te schudden van de eerste muzieknoot die gespeeld wordt :D Malawiaans verjaardagsfeest meemaken: CHECK! Alweer een ervaring rijker :) We zouden eigenlijk vandaag naar huis gaan maar het bevalt ons hier heel erg en we hadden ook verteld dat we teleurgesteld waren geen olifanten gezien te hebben dus kwam Liyaka met een SUPER plan :D We zouden zondagochtend met de jeep naar Majete national park gaan om er een safari te maken! Daar zeggen wij natuurlijk geen neen tegen! 2 dagen extra vakantie moet kunnen ;)
Zaterdag 18 april : Luie zaterdag in Blantyre
Vandaag is puppywasdag :D Fanny en ik hebben wel plezier gehad met de puppy, dat is wel redelijk duidelijk denk ik :p Na het middageten gingen we ‘op de thee’ bij vrienden van Liyaka. De man was een Duitser die hier al 11 jaar woonde en de vrouw een Oostenrijkse die hier 6 jaar woonde. Babbelen, babbelen, babbelen tot de vrouw plots zegt dat ze hier een schooltje heeft en zelf werkt aan een lerarenopleiding, allemaal Montessori gericht. Fanny werd natuurlijk direct helemaal enthousiast aangezien zij van opleiding Montessori lerares is. De vrouw vroeg meteen hoe lang we bleven en of we langs wouden komen. Oops… we zouden zondag na de safari naar huis vertrekken… Fanny wou het echt zo graag zien, en ik was eigenlijk ook wel benieuwd hoe dat in zijn werk gaat aangezien Fanny het steeds over Montessori heeft maar ik eigenlijk geen idee heb wat dat inhoudt. Na lang nadenken vonden we het toch de moeite om nog een dagje school te missen en in plaats daarvan een observatie te doen in het Montessori schooltje. We bleven nog een hele avond babbelen en haalden pizza (Jaja hier in Blantyre is DAT zelfs mogelijk :D). Op tijd gaan slapen want morgen moeten we vroeg vertrekken om hopelijk EINDELIJK olifanten te zien te krijgen :)
Zondag 19 april: Olifanten, olifanten, olifanten heeeey!
Oooohh ik kon niet wachten om te vertrekken. We zouden om half 8 vertrekken maar ik was om 6 uur al klaarwakker! We reden met de jeep naar het park, dat was een uurtje rijden. Liyaka was hier al een aantal keer geweest dus ging ons gidsen :) We waren nog maar net het park in en zagen al wat impala’s en een waterbuck! Dit beloofde een goeie trip te worden. We zagen krokodillen, nijlpaarden, bushbuck, gazelles, en een slang. Maar de olifanten die zagen we niet… Dat was nu echt ons doel vandaag en het leek alsof we weer teleurgesteld naar huis zouden gaan. Liyaka reed naar de verste uithoeken van het park in de hoop wat te zien... Niets… op een bepaald moment waren we zo ver het park in en op paadjes waar amper toeristen komen, dat de weg opging in de natuur en we ons moesten omdraaien. Gelukkig hadden we een 4x4 want anders zaten we waarschijnlijk nu nog steeds in het park vast :D we besloten dan maar om weer naar huis te rijden… jammer… We zijn op slechts enkele kilometers van de gate als ik wat zie! OLIFANTEN! Woop woop! Toch nog! Het was een klein groepje van een 5-tal olifanten. Alwin en ik gingen op het dak van de jeep zitten. Liyaka zei dat dat geen kwaad kon want als ze geen kleintje bij zich hebben zijn ze minder gevaarlijk. Alleen als ze met de oren begonnen te wapperen moesten we ons stevig vasthouden want dan moesten we direct vertrekken. Ik zat nog geen 2 minuten op dat dak en deed al in mijn broek toen één van de olifanten enkele stappen onze richting uitkwam! Supersnel terug de auto in :D En ja hoor, de olifanten hadden een kleintje bij zich! ZO schattig. Moet echt nog niet zo oud geweest zijn want het was echt HEEL klein! Wie had gedacht dat we zo dicht bij de gate toch nog olifanten zouden zien! Onze dag kon al niet meer stuk. We rijden euforisch een eindje verder tot ik weer wat zie en Liyaka de jeep weer laat stilzetten. Zebra’s, daar hadden we zelfs niet eens aan gedacht die hier tegen te kopen. Kon het nog beter?! Ja hoor, nog wat verder een hele groep wrattenzwijnen op enkele meters van de jeep. Ik was zo blij en riep maar dat was geen goed plan :p Wilde dieren spotten moet je in stilte doen en natuurlijk renden ze in volle vaart weg. Oopsie ;) Jaja, dat langer blijven was dit allemaal zeker en vast waard! Wat eten in een lodge en dan op weg naar huis. Plots stopt Liyaka de jeep. ‘Charlotte, wil jij rijden?’ Euhmmm… aan de linkerkant van een zeer slechte weg met een jeep… Ja tuurlijk waarom ook niet?! :D Fanny en Alwin zaten aan de linkerkant en hebben af en toe wat struiken in hun gezicht gekregen maar voor de rest ging het helemaal goed :D Trots op mezelf. Autorijden, ik bedoel jeeprijden aan de linkerkant in Malawi: CHECK! Liyaka nam het weer over en we reden naar huis. Even wat drinken en dan weer de auto in. Bezoekjes gaan doen. Eerst tanken! Aan het tankstation, terwijl Fanny aan het tanken was, zie ik Alwin wat eten… WAT IS DAT?! YAK! Een gefrituurd kuiken… met alles op en aan alleen de veertjes. Smaakt blijkbaar naar lever en is krokant! Ofcourse is het crunchy als je dat met been en al op eet :D Ik heb vriendelijk gepast voor deze ‘delicatesse’ :D Na het tanken, op bezoek bij een Nederlandse dokter, een koppel van een Malawiaanse vrouw en een Duitser en als laatste een jeugdvriendin van Liyaka die half Malawiaans half Engels is. Kwestie van wat multicultureel bezig te zijn :D Natuurlijk hadden we nog een hongertje en Liyaka trakteerde. Klapspelletjes spelen aan tafel, alles kan en alles mag :D Naar huis, kopje thee voor het slapengaan (is ondertussen mijn Hollands/Malawiaans ritueel geworden :D) en dan op tijd naar bed om morgen tassen te pakken, naar de Montessori school te gaan en de lange weg naar huis te starten.
Maandag 20 april: Montessori en terug naar Cape Maclear
Op naar de Montessori school. We zouden het minibusje stoppen aan poort en het volgende dorp op de markt er weer uitstappen. Daar zou Esmee ons om 8 uur opwachten om samen naar de school te stappen. Netjes op tijd. Kwart na 8, half 9, 20 voor 9, 10 voor negen. Ondertussen werden we echt aangegaapt als dieren in de zoo en aangesproken door enkele mannen. Hier een voorbeeld van een gesprek:
Man: Hello, how are you?
Charlotte: We are fine and you?
Man: I’m fine too. What is your name?
Charlotte: Charlotte.
Fanny: Fanny
Man: What??
Fanny: Bloempot
Man: Nice names. Where are you from?
Charlotte: Belgium
Fanny: Holland
Man: Nice nice! How old are you?
Charlotte: 21
Fanny: 25 but we are married. (We weten al op voorhand waar dit gesprek naar toe gaat)
Man: Ooh, I was looking for a wife
Fanny: But we are married
Man: Do you have relatives then?
Charlotte en Fanny: No
Man: (kijkt teleurgesteld) Okay, bye
Rare gesprekken maar hier, dagelijkse kost --‘ Toen kwam er een vrouw naar ons toe. Mijn eerste gedachte ‘allee vooruit, wat zal deze willen’ Gelukkig was het Esmee. Ze had op ons staan wachten een 200m verder maar had ons niet gezien. Begrijp niet goed hoe ze ons als blanken gemist kan hebben maar ja ;D We wandelden samen met haar naar de Montessori school.
Alles werkt hier zo anders! Ik begreep het ook niet zo goed dus Fanny moest alles een beetje verduidelijken. Ik zou het hier ook wel willen beschrijven maar denk niet dat ik het correct zou doen en ik wil geen fouten maken :D maar het komt er op neer dat er met veel materiaal gewerkt wordt, elk kind neemt een materiaal en doet er de opdracht mee waarvoor het bedoeld is. Ze zijn allemaal individueel bezig en de leerkracht gaat rond. Wanneer de leerkracht ziet dat het kind de stof beheerst geeft hij een lesje over een ander materiaal dat deze leerling mag gaan gebruiken. Ik hoop dat ik het zo toch een beetje juist en duidelijk uitleg. Natuurlijk komt er veel meer bij kijken maar de details ken ik zelf niet zo goed. Het viel mij wel op dat al deze kinderen echt heel aandachtig, zelfstandig en in alle rust aan het werken waren. Die zelfstandigheid is iets wat ik nog niet gezien had hier in Malawi. We speelden nog wat spelletjes met de kinderen tijdens de pauze en tegen de middag was het tijd om te vertrekken want we moesten nog inpakken en het busje naar huis vinden.
Als we voor het donker thuis willen zijn moesten we ons al heel erg haasten. Snel thuis inpakken, Alwin bracht ons naar het busstation waar bijna om ons gevochten werd want iedereen wou natuurlijk dat we in zijn busje stapten. Heerlijke week gehad met twee geweldige gastheren. We hadden het niet beter kunnen treffen! Super lange busrit met te veel mensen dicht op elkaar geplakt. Enkele huwelijksaanzoeken, overstappen, een stop om een andere bus te duwen en dorpjes later kwamen we eindelijk aan in Monkey Bay. Het was al donker (ik was niet op mijn gemak maar gelukkig is er dan Fanny om alles luchtig te houden). We werden opgepikt door Fanny’s gastvader en netjes thuis afgezet. Zo blij om terug thuis te zijn! Meteen een knuffel van Maureen en van de meisjes! 101 vragen en Alisha en Letisha die meteen bij me in de zetel kruipen en in slaap vallen. Heerlijk.
Berichtje aan de gastheren in Blantyre: Dankje Liyaka en Alwin voor de gastvrijheid. We hebben er echt ongelofelijk van genoten, het had wat langer mogen duren als je het mij vraagt :) Voor herhaling vatbaar en hopelijk tot gauw!
Kortom dit was een geweldige reis om nooit meer te vergeten :)
Hier mijn reisverslag van de voorbije weken! Ik heb echt een geweldige tijd gehad! Malawi is echt een prachtig land! Ik heb mogen genieten van de prachtige natuur, lokaal eten, een beetje meer luxe (een DOUCHE!) en de gastvrijheid van de mensen. Die gastvrijheid hier is echt zo uniek. Wat ben ik gelukkig dat ik doorgebeten heb en niet vroegtijdig naar huis ging :) Het is zelfs nu al zover gekomen dat ik liever hier in het prachtig, letterlijk en figuurlijke warm heart of Africa zou willen blijven. Wat een ervaring. Echt om nooit te vergeten!
De foto’s van mijn reisje vind je op de fotopagina :)
Zaterdag 4 april : Dag 50
Heerlijk uitslapen na een avondje Malawian Easter. Maar het wil jammer genoeg niet zeggen dat omdat het Easter is dat er niet gewerkt moet worden :( Hele voormiddag geblogd terwijl de jongens kip aan het klaarmaken waren. Deze keer was het een diepvrieskipje dat ze aan het uitbenen waren :D Hoe ze dat hier doen met een bot mes en hoe ze perfect weten waar te snijden… geen idee! Ik heb trouwens stukjes kip gegeten dat ik niet eens wist dat ze in een kip zaten :D maar het was super lekker! Na het relaxen en bekomen van het lekkere eten zijn Fanny en ik met de zusjes en broers nog gaan zwemmen. Tennissen, met de bal stoeien… :) Wat een vakantiegevoel :D Die avond kwamen Sanne en Fanny nog langs want we zouden naar de bLaai bij Indaba lodge gaan. Eigenlijk is het bRaai maar dat kunnen ze niet zeggen en dat staat gelijk aan een BBQ :p Zou om 19u30 starten. Wij als blanken altijd netjes op tijd… maar we zouden ondertussen al beter moeten weten :p BBQ aangestoken om half 9 dus eindelijk gegeten rond 9u! Dood van honger natuurlijk maar was super lekker :D Na het eten was het natuurlijk weer tijd voor Easter party @Gecko’s! Maaar… deze keer kwamen mijn broers er maar niet aan en ik voelde mij echt niet comfortabel dus ben ik vroeg naar huis gegaan :D Niet zo mijn ding blijkt zo!
Zondag 5 april: Dag 51
De mannen in huis vonden dat het eens tijd werd dat ik zou helpen het eten klaar te maken. Heel grappig natuurlijk - -‘ tomaatjes en ui snijden met een bot mes is niet simpel en het werd dus echt een knoeiboel :p Mijn status van blanke luie en onhandige vrouw nog maar eens bevestigd en ik was zo goed bezig die kwijt te raken en Malawiaan te worden :p Achja die ervaring hebben we dan ook weer gehad :) Ook vandaag heb ik genoten en opniewu met Sanne, Fanny en de broers naar het strand. In deze temperaturen is zwemmen echt er enige remedie om af te koelen :D Toen het tijd was voor het avondeten zat ik gezellig samen met Letisha en Sitha in de zetel en had Letisha frietjes gehaald. Super grappig want ik mocht mee eten maar ze werd heel kwaad op Sitha als hij ook maar 1 frietje durfde te stelen :D Letisha zei dan plots ‘Charlotte, I miss you’ waarmee ze wou zeggen dat ze me zou missen als ik op reis ging. En dan vroeg ze ‘Do you love me?’ ze had de tranen in de ogen… Oh ik was zo ontroerd… Vandaag moesten Fanny en ik ook afscheid nemen van Sanne voor bijna 4 weken want wij vertrekken morgen op rondreis en zij vertrekt ook op rondreis maar als wij nog niet terug zijn. Nadien nog even naar een bar waar een liveband zou spelen maar het was een man die playbacknummer zong :D Super grappig! Ik ben daar wat op het strand gaan liggen staren naar de sterren… en ja dan begin je na te denken. Ik wil eigenlijk helemaal niet meer naar huis. Ik ben zo in de war. Als ik morgen uit Cape vertrek dan zal ik als ik terug ben nog maar 2 weken met de familie doorbrengen. Tranen. Wanneer ik uitgehuild was, bracht Fanny me naar huis en hebben we om 1 uur ’s nachts mijn rugzak nog gepakt om een paar uur later te vertrekken :D Niet echt op en top voorbereid :p Een hele nacht niet geslapen uit angst te laat op te staan want moest om 5 uur opstaan want het minibusje zou me ophalen om 5u30. Elk uur zag ik op de klok! Maaaaar ik was op tijd op! :)
Maandag 6 april: Het avontuur begint: Op naar Liwonde
Eindelijk begint het avontuur waar ik al zo lang naar uitkijk! Veel te vroeg opstaan en voor het huis gaan zitten wachten tot het busje kwam 5u30 werd al snel 6u30 :p voor het busje me oppikte. Fanny zat al vooraan en ik moest ergens achteraan plaatsnemen. De man die het geld ontving wees me een plaatsje aan. Ik keek en dacht meteen NEE! Niet daar! Onder de stoel zat een kip in een plastic zakje! Ik heb echt een panische angst voor kippen en natuurlijk moet er dan net onder mijn stoel een kip zitten! Als dat nog niet genoeg was begon dat beest in mijn hielen te pikken en zag ik dat de dame die achter mij zat ook nog een kip in een zakje op haar schoot had… Fanny kwam natuurlijk niet meer bij van het lachen toen ze mijn gezicht zag :p Goh, onze reis begon al met een heel speciale ervaring gekenmerkt door kippen in plastiekzakjes onder de stoel in een minibusje waar legaal 16 mensen in mogen maar wij zaten er met 20 in… Gelukkig zaten er ook nog twee schotse jongens bij waar ik wat kon tegen praten om mijn aandacht niet bij de kip te houden :p Eens we op onze tussenstop waren en het busje ons er uit liet werden we gewoon OVERSPOELD met mannen die ons allemaal een lift wilden aanbieden met hun fietstaxi. Fanny en ik hadden allebei heel wat bagage dus dat ging echt niet lukken. Ze beleven zo aandringen --‘ vermoeiend! Maar Fanny en ik hielden vol, gewoon doorstappen op naar de bank. We waren al eens in de bank geweest en er zijn maar 2 grote straten maar toch slaagden we er weer in om het niet meteen te vinden :p Nadat we de bank gevonden hadden was het tijd om onze reis goed te starten mèèèèèèt PIZZA! Woop woop, dolgelukkig :D Wanneer onze buikjes vol waren, was het opnieuw tijd om een busje te zoeken naar onze eerste verblijfplaats namelijk Liwonde National park Safaricamp! Slapen in het park, how cool is that?! Fanny en ik dachten trouwens echt dat ons busje zou opstijgen op de weg daarheen :o we reden echt SUPER snel in een ongelofelijke hitte met deze keer wat glibberigs aan mijn voeten (nee ik durfde niet kijken was het was), de hele uitzet van een familie in het busje EN deze keer 23 mensen! Ik snap nog altijd niet hoe dat allemaal in het busje geraakt is en dat wij er veilig geraakt zijn :p Wanneer we uiteindelijk in het dorp zijn werden we opgehaald door de pick-up van onze verblijfplaats. Alleen nog maar door het park rijden en beseffen dat hier soms wilde dieren lopen geeft mij al een kick! We kregen een rondleiding en genoten meten van het viewingplatform om even uit te rusten van de (voor mij toch) stresserende reis. Het tweede wat ik deed was… DOUCHEN! Oooohhh ik heb er zo van genoten! Mijn eerste douche in 2 maanden met lekker warm water. Lekker westers gegeten, de kaarsjes aangestoken (er was geen elektriciteit in het kamp alleen overdag op zonne-energie) en ontspannen met een drankje in de bar. Vermoeiende en overweldigende eerste dag but so ready for more!
Dinsdag 7 april: Safaritime!
Fanny en ik staan op tijd op want het is eindelijk SAFARITIME! Hopelijk het hoogtepunt van onze reis! Eerst lekker ontbijten, granen en fruit, njammmmm… Tijdens het ontbijt horen we steeds het woord ‘elephant’ terug komen en nieuwsgierig als we zijn (vooral Fanny dan) vragen we waarover het gaat. Blijkbaar, wanneer wij net een uurtje in onze bedjes lagen, zijn er gisteravond olifanten DOOR het kamp getrokken! SAY WHAT?! Deze tijd van het jaar is de maïs bijna rijp en trekken de olifanten (en nijlpaarden) door het kamp om tot bij de dichtstbijzijnde maïsvelden te komen en de oogst op te eten. De mensen aan tafel zeiden dat ze de olifanten gezien habben en dat ze geroep hoorden van de boeren gevolgd door een schot! Natuurlijk vroegen Fanny en ik meteen of ze de olifant dan neergeschoten hadden maar gelukkig helpt bij olifanten een waarschuwingsschot al genoeg zodat ze terug dieper het park inlopen. De eigenaar van het kamp vertelde wel dat nijlpaarden veel gevaarlijker zijn en niet meer terugdeinzen voor een geweer en voor de mens omdat ze er al zo aan gewend zijn. Af en toe wordt dus wel een nijlpaard geschoten en als ze geluk hebben krijgt het kamp een stukje om te eten. Maar dat hebben we allemaal gemist :) Wij vertrokken wel op bootsafari! Woop woop! we zagen binnen de eerste 5 minuten nijlpaarden! Zo mooie, krachtige en indrukwekkende dieren. Fanny en ik namen ontelbare foto’s en telden hoeveel we er zagen maar dat gaven we al snel op want je struikelde bijna over de nijlpaarden. Zoveel waren het er. We hebben ook een aantal krokodillen gezien waarvan ééntje blijkbaar uitzonderlijk groot was. En je vraagt je nu waarschijnlijk af ‘En de olifanten? En de olifanten? Heb je olifanten gezien???’ NEEEEE!!! Jammer genoeg niet :( ook op onze wandelsafari in de namiddag niet. Het was een heel koele en bewolkte dag en blijkbaar komen de olifanten enkel naar de rivier als het warm is om verkoeling te zoeken. Ik zou zeggen dat Fanny en ik een beetje teleurgesteld waren maar dan zou ik liegen. We waren HEEL ERG teleurgesteld dat we geen olifanten gezien hebben :’( We hebben tijdens onze wandelsafari WEL veel sporen gezien en olifantendrolletjes. Nee, olifantenDROLLEN maar ook olifanten geroken, veel nijlpaardsporen gezien, vogeltjes, vlinders, apen en ook een wrattenzwijn (pumba in het Chichewa). Ondanks we geen olifanten gezien hebben was het toch echt een leuke, geslaagde dag. Toen ik s’avonds naar de dorm ging hoorde ik een soort gebrom. Echt heel dicht bij mijn bed (we sliepen in een dorm waar het onderste deel van de muur, dat een meter hoog was, gemaakt was van steen en de rest gewoon bamboe), ik kon het jammer genoeg niet zien want het was donker, hoorde ik dat geluid. Spannend! Natuurlijk, de schrikkepuit dat ik ben, durfde ik niet meer naar buiten om te kijken wat het was en probeerde maar te slapen met mijn oordopjes in, ik viel gelukkig heel snel in slaap. Al die nieuwe indrukken maken je heel moe maar ze zijn het zeker waard!
Woensdag 8 april: Op naar Zomba
Toen we opstonden, vroegen we uiteraard wat deze nacht door het kamp getrokken was. Een kudde wrattenzwijnen! Geweldig toch ;D Ik voelde me jammer genoeg niet zo lekker… heel veel hoofdpijn en buikkrampen. Geen idee wat het was maar we besloten om het rustig aan te doen, eerst nog wat te ontspannen en in onze dagboekjes schrijven, eten, douchen en dan pas zouden we naar onze volgende bestemming trekken. ZOMBA! Ook deze keer toch wel een redelijk agressieve minibus en Fanny had een mand met vis aan haar voeten. Stinken dat het deed, niet normaal! Eens in Zomba aangekomen moesten we naar ‘African Heritage’ stappen. Een bedrijfje gerund door 2 Hollanders en daar ontmoetten we Tim. Even terugspoelen waarom we die Tim nodig hadden :p
Tijdens ons verblijf in Liwonde Safari Camp waren er nog bezoekers waarmee we aan de praat raakten. We vertelden dat we onze volgende bestemming Zomba was. Toevallig woonde deze bezoekers, een Zwitserse koppel, al een 7 maanden in Zomba waar ze een kamer huurden in het huis van Tim. Omdat het koppel verder trok en hun kamer dus leeg stond, kregen we het offer er gratis te verblijven. Natuurlijk zei Fanny meteen ja! Ik twijfelde aangezien ik deze mensen niet ken en je dus ook niet weet wat je kan verwachten. Maar ik vertrouwde Fanny dus gingen we op het aanbod in. CRAZY! Dat dus even terzijde waarom we Tim moesten gaan opzoeken bij African Heritage want hij had namelijk de sleutel van het huis. Eens we Tim ontmoet hadden trakteerde ik mezelf op een stukje chocoladecake en een colaatje. Echt heel lekkere cake. Samen met Tim gingen we nadien nog inkopen doen. We hadden namelijk aangeboden om te koken aangezien we in zijn huis mochten verblijven de komende dagen. We hebben echt geklungeld in de keuken :p twee keukenprinsessen bij elkaar :D NOT! Maar het was eetbaar :p Spaghetti met tomatensaus en stukjes worst. Om één of andere reden was het redelijk zuur maar ja zoals ik al zei het was eetbaar :D Fanny en ik voelden ons allebei niet zo lekker dus we zijn heel vroeg gaan slapen vandaag.
Donderdag 9 april: Ziek, ziek, ziek
Opstaan, naar het toilet, slapen. Opstaan, naar het toilet, slapen. Opstaan, naar het toilet, slapen. Ik denk dat dit de perfecte beschrijving is van ons dagje. Fanny en ik voelden ons echt niet lekker. We aten wat droge pasta en dronken uitgebruiste cola, veel slapen en tegen het einde van de dag voelden we ons toch al wat beter. Nog wat plannen maken voor de volgende dag met de hulp van Tim en opnieuw naar het toilet en ons bed in. Hopelijk voelen we ons morgen beter zodat we ook Zomba wat kunnen verkennen.
Vrijdag 10 april: Zomba plateau
Gelukkig voelden we ons allebei al heel wat beter vandaag en raapten we al onze krachten bij elkaar om het Zomba plateau op te gaan. Wat een klim! We hebben echt een heel eind gelopen met de nodige pauzes uiteraard :p maar nadien kon Fanny het niet laten om een auto te stoppen en zijn we als twee luie vrouwen met de auto naar boven gebracht :D Gemakkelijk was het wel. Op de top wat gegeten en genoten van het uitzicht en dan terug de afdaling inzetten. Dit waren we wel wat sneller moe en ook deze keer stopten we een auto om naar beneden te rijden :D vermoeiende dag als je het mij vraagt :p maar we vonden dit toch wel verantwoord aangezien we nog een beetje ziek waren ;) Eens terug in de stad, haalden we bij Tim het recept van de heerlijke chocoladecake die ik er woensdag gegeten had, kochten we de ingrediënten (in wel 4 verschillende winkels - -‘) en begonnen we ’s avonds laat aan de cake! Was echt een geklungel van je welste! Haha, maar het is uiteindelijk toch gelukt en de cake was nog lekker ook :p
Zaterdag 11 april: Op naar Mulanje
Op het gemakje opruimen en dan vertrekken met de minibus naar Limbe. Limbe is een iets minder ‘leuk’ deel van Malawi aangezien het er heel erg druk is, er veel busstations zijn en er dus veel gestolen wordt. Gelukkig had Tim ons goed ingelicht en waren we voorzichtig. Brood gegeten en een ander busje gezocht dat ons naar Mulanje zou brengen. Wat een lange rit was dit! Ook de rit van Zomba naar Limbe was echt al lang. Denk dat we alles samen een 6 uur in het busje gezeten hebben. Kwamen we EINDELIJK aan in Mulanje bij het hotel dat we uitgekozen hadden. Leek dat echt op een zeer ouderwetse kostschool. Ik kon echt beginnen wenen. Had het echt gehad deze dag met die busjes en dat reizen en dan de mensen die steeds zaakjes willen doen. De mensen zijn wel heel vriendelijk he! Maar altijd dat zaakjes doen wordt een beetje vermoeiend na een tijdje. Toen dat ‘hotel’ dan nog tegenviel was ik er echt klaar mee! Het was vuil en donker en er was geen WCpapier, super klein. Allee bon, niet voor herhaling vatbaar :p had wel een PRACHTIG uitzicht dus dat was wel een lichtpuntje :D We trokken nog even het dorpje om de boel te verkennen en gingen dan uit eten. Super veel mensen in de bar wanneer we aankwamen. Was al snel duidelijk waarom, voetbal op de televisie! Ook de Malawianen zijn er echt gek op! Terug in onze 'kostschool' zijn we maar direct gaan slapen zodat we er niet te veel over konden nadenken :p Gelukkig kunnen we morgen alweer verder reizen naar hopelijk betere oorden :D
Zondag 12 april: Halfway point
Vandaag stonden we vroeg op en zochten we een pick-up naar Likhubula, een dorpje onderaan Mulanje Mountain. Daar willen we verblijven om wandelingen te maken op de berg. Het resthouse waar we willen verblijven ligt wat meer de berg op en de pick-up zou ons daar brengen. Ik zweer het, ik denk dat NIEMAND in België er dan ook maar aan zou denken om die ‘weg’ op te rijden met de auto! Was mij dat een avontuur. Ik dacht echt soms dat we achteruit zouden schuiven, de band zou springen, de auto het zou begeven, we zouden kantelen of nog veel meer dat fout kon gaan. Gelukkig zijn we heelhuids boven geraakt! Onze verblijfplaats hadden we helemaal voor ons alleen. Of toch bijna. Echt super toevallig was dit de vaste verblijfplaats van de twee schotse jongens die ook op ons eerste busje tijdens onze reis van Cape Maclear naar Mangochi zaten. Leuk om wat bekende gezichten te zien. Wat is de wereld klein :D Zelfs hier in Malawi kom je bekenden tegen :D Na het middagmaal hadden we een wandeling gepland met een gids. Hij zou ons naar het halfway-point op Mulanje Mountain brengen. Was echt leuk. Vermoeiend, maar echt goed te doen voor onze ongetrainde lichamen :p Alweer een heel mooi uitzicht van op het punt. Apen gezien, watervalletjes en genoten van de natuur. Eens terug in het resthouse hadden we het plan om samen met de Schotse jongens te koken om wat geld uit te sparen aan restaurant bezoekjes. We wandelden dus helemaal weer naar beneden (ja ik had het echt onderschat --‘) en kochten op de lokale markt wat groenten en rijst. Op de weg naar boven kwam er (uiteraard) een jongen met ons meestappen. Fanny en ik zeiden al tegen elkaar: ‘Wat zal deze weer nodig hebben?’ uiteraard kwam het er op neer dat hij dokter wilde worden en dat die studies heel veel geld kosten. Maar die kerel bleef echt maar praten, praten, praten en nog eens praten en als we wat antwoordden zei hij steeds ‘oooh that is amazing’ na de derde keer dat hij dat zei kreeg ik echt de slappe lach! Goh en hoofdpijn van al dat gekwebbel… Fanny probeerde zich serieus te houden en geboeid te blijven luisteren maar ik ging echt strijk van het lachen :D Jeeeezes, wat een viswijf :p Eindelijk terug in het resthouse gaan Fanny en ik naar de Schotten omdat zij in een bungalowtje wonen en dus een keuken hebben om te koken. Het was er echt aan te merken dat het twee mannen waren die al 3 maanden alleen doorbrachten. De keuken was echt RANZIG! Achja, niet te veel verwachten hier in Malawi :p Het eten maken duurde eeuwen en de manier waarop was nogal speciaal maar die details houden we liever voor onszelf :p Het was opnieuw eetbaar :) babbeltje doen en gaan slapen. De mannen moeten namelijk morgen om 5 uur op om naar hun project te gaan. Ik klaag hier al dat ik 20 minuten moet lopen naar mijn project maar nadat we hoorden wat zij deden hielden we maar onze mond :p Een uur en een kwartier wandelen naar school (wetende dat het resthouse op een berg ligt en ze die dus op en af moeten lopen dagelijks) en ze moeten een rivier oversteken. Ik zeg beter doorsteken… door de overstromingen die er waren eerder dit jaar, waren de bruggen weggespoeld en stond het water heel hoog waardoor ze de rivier door moesten en het water tot aan hun navel stond. Ik denk dat Fanny en ik geen reden hebben tot klagen als we dit horen ;) Grappig vonden we het wel :D
Maandag 13 april: De watervallen
Ontspannen ochtend om onze benen klaar te maken om opnieuw een wandeling te maken met onze gids de berg op naar de watervallen. Na een halfuurtje kwamen we al bij de watervallen. Echt adembenemend mooi! Net als een schilderij. Fanny ging natuurlijk direct zwemmen maar ik pastte. Iijskoud bergwater! Daar krijg je mij echt niet in :p genieten van het uitzicht was al genoeg voor mij. Op de weg terug moesten we nog een bergriviertje over… jaja je hoort mij al komen. Er is er eentje tot aan het middel in de rivier gevallen… ik dus - -‘ Er is er natuurlijk maar één die dat kan tegen komen! Fanny rolde echt van het lachen! Het was inderdaad echt grappig vooral omdat ik het weer was :D Meer hebben we vandaag niet echt gedaan behalve wat het de fribee gegegooid met de Schotten en nadien tot ’s avonds laat kaartspelletjes gedaan tot het opnieuw tijd was om op tijd naar bed te gaan voor hen en wij dan ook maar gingen slapen. Laatste dagje in Likubula om morgen te vertrekken naar Blantyre.
Dinsdag 14 april: Op naar Blantyre
We zouden vandaag op tijd vertrekken MAAAAARRR we ontdekten dat er wifi was in het resthouse. Ik had al twee maanden mama niet gesproken (wel gechat) maar dit was dus natuurlijk dé ideale moment om eens de stem van het thuisfront te horen. Deed echt deugd :) Mama was natuurlijk blij mijn opgewekte stem te horen want de laatste keer dat ik belde was de eerste dag dat ik hier aankwam en al huilend belde dat ik echt naar huis wou. Gelukkig klink ik nu veel enthousiaster :D Toen zowel Fanny als ik uitgepraat waren, vertrokken we te voet naar beneden. Onderaan de berg moesten we dan een lift zien te versieren naar het dorp waar de minibusjes vertrekken naar Blantyre, onze laatste bestemming. Natuurlijk zaten we daar in het hol van Pluto en kwam daar het eerste uur niets voorbij --‘ Fanny en ik hadden de moed al bijna opgegeven en wilden beginnen wandelen tot er plots een pick-up aan gereden kwam! Extra avontuurtje! Door de theeplantages achterin de laadbak van de pick-up. Wat een zalig en vrij gevoel geeft dat! Dat we de laadbak met drie kippen, wat zakken zand, boodschappen en een ladder moesten delen en dat we er met een blauwe kont uitkwamen was maar bijzaak :p Nu een busje zoeken naar Blantyre (dat hadden we snel gevonden) en dan onze verblijfplaats regelen. We zouden in een lodge verblijven dat ons was aangeraden maar Fanny had een ander plan :p Tijdens de Easter party’s in Cape Maclear had Fanny een andere Hollander ontmoet (Alwin) en zijn Stagecoördinator (Liyaka, een Malawiaan). Alwin verbleef bij Liyaka in zijn huis in Blantyre. Fanny praat zelfs tegen bomen en ook deze keer kon ze het niet laten even een praatje te maken. Ze was dus met deze mannen aan de praat geraakt en zij haar vertelden dat als we in Blantyre waren we zeker mochten bellen voor een slaapplaats. Komaan, eerlijk?! Hoe fout klinkt het als je zegt ‘Oh, we hebben twee mannen één keer ontmoet in een bar en ze boden aan om te blijven slapen dus ja dan doen we dat’. Ik deed het alweer in mijn broek en vond het onverantwoord van Fanny maar zoals altijd is Fanny weer vastberaden en belde ze hen op om te zeggen dat we er aan kwamen. Eens in Blantyre met het minibusje werden we opgehaald door Alwin in een klein pick-upje. Ze rijden hier btw aan de linkerkant van de weg en Alwin was blijkbaar al goed ingeburgerd en reed als een echte Malawiaan gewoon maar waar hij dacht dat hij moest rijden. Ik deed het echt bijna in mijn broek van schrik! Maar ook nu zijn we veilig ter plaatse geraakt. Die Hollanders hé :p We werden afgedropt in het huis en Alwin ging er weer vandoor naar zijn voetbaltraining. Daar zaten we dan, alleen in een gigantisch huis waar we nog nooit geweest waren wachten tot er iemand thuiskwam met wat ‘instructies’ :p We maakten het ons gezellig. televisie aan, drankje erbij, languit in de zetel. Wat een luxe :D zelfs BVN-tv! Liyaka heeft namelijk 9 jaar in Nederland gewoond en is getrouwd met een Nederlandse vrouw en spreekt dus heel goed Nederlands. Alwin kwam thuis en had pizza mee voor ons (op bestelling uiteraard). In de zetel Nederlandse TV-kijken met pizza en frisdrank. Niet erg Malawiaans meer :D Nadien kwam de heer des huizes thuis met YOGHURT! Ooooh ik ben echt een yoghurteter en dat had ik nog niet gegeten hier omdat het heel duur is dus dit was echt pure luxe! GENIETEN!
Woensdag 15 april: Sacramenta
Alwin had ons verteld dat er in de kennel naast het huis (naast nog 4 andere honden) een pupje zat dat ze een week geleden gekocht hadden. Dat moesten Fanny en ik natuurlijk direct gaan bekijken! Echt een schatje! Het had geen naam dus doopten Fanny en ik het beestje ‘Lola’. Nog de hele ochtend met het beestje gespeeld en we kregen er niet genoeg van :p Om 10u kwam Alwin ons ophalen om de stageplaats (en Liyaka’s bedrijfje) te laten zien. En ja hoor, puppy ging mee de auto in en mocht ook het bedrijfje verkennen met ons :D We kregen gewoon een privé-rondleiding. Sacramenta maakt speeltuigen, ziekenhuisequipment, fietsen, bakfietsen en nog wat andere projecten. Echt leuk om dat allemaal eens te zien. Aangezien Lola mee was naar de werkplaats hebben we ons ook goed vermaakt met de puppy :) Wanneer de werkdag erop zat nam Alwin ons mee Blantyre in om inkopen te doen. Fanny en ik hadden alweer onze kookkunsten aangeboden en deze keer zouden we braai eten. Blantyre is echt een grote stad en je vind er dus ook grote supermarkten met producten zoals bij ons. Ze hadden zelfs kaasbrood! Een ring van brood met bovenaan kaas op om in de oven te leggen. Dat moesten we gewoon hebben! Liyaka zou maar laat thuiskomen deze avond dus beslisten we om ook nog langs een bakkerijtje te gaan om daar al wat lekkers te kopen om de namiddag door te komen. Natuurlijk hebben we dat meteen opgegeten als we thuis kwamen en begonnen we aan de aardappelsalade voor bij de BBQ. Tegen de tijd dat Liyaka thuis was had niemand van ons nog honger :p Gelukkig was er soep in de diepvriezer en hadden we het kaasbrood. Dus hielden we het daarbij. BBQ is voor morgen dan. Oja, we hadden puppy ook in huis genomen maar zindelijk is ze niet dus nadat ze in huis gepoept had en twee keer geplast hebben we dan ook maar besloten om het beestje terug buiten te stoppen :p Arm ding! :D
Donderdag 16 april: Pakketje!
Lang uitslapen hoort echt bij vakantie. Tv kijken, indutten in de zetel, nog wat tv kijken, toast eten, indutten, nog wat yoghurt en cornflakes eten, op het gemakje douchen, met de puppy spelen, kortom een heerlijke luie ochtend. Fanny en ik trokken na de middag naar Limbe, een stadje vlak naast Blantyre (loopt er een beetje in over) waar mijn postpakket dat mama en papa in week 2 hadden opgestuurd, zou moeten toegekomen zijn. Fanny mocht van Liyaka de auto lenen zodat we dat zelf konden doen. SPANNEND! Langs de linkerkant rijden is niet zo simpel, echt wennen :p Ik had steeds het gevoel dat we van de weg af zouden rijden aangezien Fanny heel links hield. Ik zat echt op het topje van mijn stoel met mijn GSM als GPS. Pas op een fietser, pas op daar een put, pas op een auto, heb je die voetganger gezien, die gaat oversteken. Let op daar loopt een geit over de weg, Fanny je moet echt meer links rijden, Fanny dit, Fanny dat… Haha ze werd gek van mij :D Maar ik wil geloven dat het natuurlijk dankzij mijn hulp is dat we veilig en wel overal geraakt zijn :D (over dat kleine incident waarbij we toch echt te veel links hielden en we met de zijspiegel tegen het reservewiel van een geparkeerde jeep reden, zwijgen we! :p) Onze GPS heeft ons echt overal en nergens gestuurd, we probeerden dan die van Fanny en die zei nog wat anders maar daar was het ook niet dus zijn we wat beginnen rondrijden en ja hoor! GEVONDEN :) Super happy. Nu het pakketje nog te pakken krijgen en hopen dat ik het zomaar zou meekrijgen zonder taxen te betalen en dat ze niet moeilijk zouden gaan doen omdat ik de bevestigingsbrief niet bijhad. Ik had deze niet bij omdat die terwijl ik op rondreis ben, is toegekomen in Cape Maclear. Gelukkig was Sanne daar en zij smste me dat mijn pakketje eindelijk aangekomen was en stuurde ook het nummertje door zodat ik het kon ophalen aangezien ik toch in Blantyre ben. Eerst een halfuur aan het loket, de vrouw achter de balie sprak weinig Engels, verstond niet waarom ik de brief niet meehad, zocht naar het pakje aan de hand van het nummer, natuurlijk was het niet te vinden… --‘ Ik kreeg het al op mijn heupen en de moed begon we al wat in mijn schoenen te zakken dat ik het niet zou vinden… Uiteindelijk werden we ergens achterin gebracht naar een kamertje waar de douane zit. Fanny en ik zetten onze allerliefste glimlach op, haalden ons beste Chichewa boven en deden een gezellig praatje met controleurs. Wat een mooie glimlach en mooie praatjes al niet kan doen :p Pakketje meegekregen ZONDER douanekosten! Dat moet je kunnen hier in Malawi! :D We waren best fier en vonden dat we wel een traktatie verdiend hadden :D We stopten in een restaurant rond een uur of 4 waar we dan onze lunch hadden (jaja ik at alweer pizza, lichte verslaving :D) gevolgd door een ijsje! Verwennerij too the max! Toen alles op was, moesten we de weg naar huis terugvinden :D Dat was andere koek! Gelukkig ben ik een groot kaartleestalent en kwamen we zonder verkeerd te rijden terug bij ons huis. Woop woop! Wat een dag. BBQ aansteken en zodra de mannen thuiswaren namen zei het bakken van het vlees over, dat blijft toch echt wel een mannenwerkje :p Super gezellige avond met echt geweldige gastheren.
Vrijdag 17 april: Een Malawiaans verjaardagsfeestje
Vandaag zouden Fanny en ik Blantyre nog wat beter gaan verkennen en het nationaal museum van Malawi bezoeken. Dat was toch het plan… Maar onze donderdagochtend was ons zo bevallen dat we dat overdeden :D We hadden wel afgesproken om 2 uur met Alwin en Liyaka bij het shoppingcenter. Fanny en ik reden dus weer (aan de linkerkant van de weg :D) met het autootje door Blantyre naar het shoppingcenter dat we dankzij mijn kaartleestalent opnieuw zonder verloren te rijden snel gevonden hebben. Fanny en ik verkenden het shoppingcenter een beetje, kochten wat eten en benodigdheden. Toen we dan Alwin en Liyaka ontmoetten kozen we nog een verjaardagskado uit voor een Malawiaanse vrouw en kochten we antivlooienmiddel voor Lola. Die zullen we eens goed onderhanden pakken :p Nadien reden we met 1 auto naar een ‘Dapp’. Dat is een tweedehands kledingwinkel waar de beste kledingstukken van kledinginzamelingen uit het westen, verkocht worden. Alles aan minder dan 1000 kwacha (dat is dus alles minder dan 2 euro). Fanny vond twee kleedjes, Alwin wat shirts, Liyaka wat van alles en ik vond ook een shirt. Leuk om tussen al die rekken te zoeken naar kleding :) (oooh, wij worden zo Malawiaans :p) Eens terug thuis kleden we ons snel om want we moesten naar een verjaardagsfeestje. Nu ja, Alwin en Liyaka moesten er heen maar blijkbaar is dat hier geen probleem als je gewoon wat mensen meeneemt. De jarige was een vrouw die 32 werd. Overduidelijk een rijke familie! Allemaal gezellig buiten op het terras in een kringetje, babbeltje doen tot het eten klaar was. Natuurlijk mochten wij als muzungu’s als eerste :D Er waren verschillende ‘salades’ en er was ook een pot met koeienpoten. Allee, schijfjes koeienpoten. Ik heb er mij niet aan gewaagd (maar dat had je waarschijnlijk wel verwacht :p) maar de anderen wel en blijkbaar was het wel lekker :) uiteraard werd er ook gedanst tot de late uurtjes en later op de avond werd ook de BBQ nog aan gestoken waar dan nog kip en rundsvlees op werd klaargemaakt. Echt lekker :) De avond zou natuurlijk niet compleet zijn zonder dat er een Malawiaanse man achter ons aan zat… Urgh… AGAIN?! --‘ Fanny redde mij, ik redde Fanny en zo kwamen we er (meestal) wel vanaf. Het duurde even voor ik loskwam met zoveel onbekende mensen, terwijl Fanny al met haar kont staat te schudden van de eerste muzieknoot die gespeeld wordt :D Malawiaans verjaardagsfeest meemaken: CHECK! Alweer een ervaring rijker :) We zouden eigenlijk vandaag naar huis gaan maar het bevalt ons hier heel erg en we hadden ook verteld dat we teleurgesteld waren geen olifanten gezien te hebben dus kwam Liyaka met een SUPER plan :D We zouden zondagochtend met de jeep naar Majete national park gaan om er een safari te maken! Daar zeggen wij natuurlijk geen neen tegen! 2 dagen extra vakantie moet kunnen ;)
Zaterdag 18 april : Luie zaterdag in Blantyre
Vandaag is puppywasdag :D Fanny en ik hebben wel plezier gehad met de puppy, dat is wel redelijk duidelijk denk ik :p Na het middageten gingen we ‘op de thee’ bij vrienden van Liyaka. De man was een Duitser die hier al 11 jaar woonde en de vrouw een Oostenrijkse die hier 6 jaar woonde. Babbelen, babbelen, babbelen tot de vrouw plots zegt dat ze hier een schooltje heeft en zelf werkt aan een lerarenopleiding, allemaal Montessori gericht. Fanny werd natuurlijk direct helemaal enthousiast aangezien zij van opleiding Montessori lerares is. De vrouw vroeg meteen hoe lang we bleven en of we langs wouden komen. Oops… we zouden zondag na de safari naar huis vertrekken… Fanny wou het echt zo graag zien, en ik was eigenlijk ook wel benieuwd hoe dat in zijn werk gaat aangezien Fanny het steeds over Montessori heeft maar ik eigenlijk geen idee heb wat dat inhoudt. Na lang nadenken vonden we het toch de moeite om nog een dagje school te missen en in plaats daarvan een observatie te doen in het Montessori schooltje. We bleven nog een hele avond babbelen en haalden pizza (Jaja hier in Blantyre is DAT zelfs mogelijk :D). Op tijd gaan slapen want morgen moeten we vroeg vertrekken om hopelijk EINDELIJK olifanten te zien te krijgen :)
Zondag 19 april: Olifanten, olifanten, olifanten heeeey!
Oooohh ik kon niet wachten om te vertrekken. We zouden om half 8 vertrekken maar ik was om 6 uur al klaarwakker! We reden met de jeep naar het park, dat was een uurtje rijden. Liyaka was hier al een aantal keer geweest dus ging ons gidsen :) We waren nog maar net het park in en zagen al wat impala’s en een waterbuck! Dit beloofde een goeie trip te worden. We zagen krokodillen, nijlpaarden, bushbuck, gazelles, en een slang. Maar de olifanten die zagen we niet… Dat was nu echt ons doel vandaag en het leek alsof we weer teleurgesteld naar huis zouden gaan. Liyaka reed naar de verste uithoeken van het park in de hoop wat te zien... Niets… op een bepaald moment waren we zo ver het park in en op paadjes waar amper toeristen komen, dat de weg opging in de natuur en we ons moesten omdraaien. Gelukkig hadden we een 4x4 want anders zaten we waarschijnlijk nu nog steeds in het park vast :D we besloten dan maar om weer naar huis te rijden… jammer… We zijn op slechts enkele kilometers van de gate als ik wat zie! OLIFANTEN! Woop woop! Toch nog! Het was een klein groepje van een 5-tal olifanten. Alwin en ik gingen op het dak van de jeep zitten. Liyaka zei dat dat geen kwaad kon want als ze geen kleintje bij zich hebben zijn ze minder gevaarlijk. Alleen als ze met de oren begonnen te wapperen moesten we ons stevig vasthouden want dan moesten we direct vertrekken. Ik zat nog geen 2 minuten op dat dak en deed al in mijn broek toen één van de olifanten enkele stappen onze richting uitkwam! Supersnel terug de auto in :D En ja hoor, de olifanten hadden een kleintje bij zich! ZO schattig. Moet echt nog niet zo oud geweest zijn want het was echt HEEL klein! Wie had gedacht dat we zo dicht bij de gate toch nog olifanten zouden zien! Onze dag kon al niet meer stuk. We rijden euforisch een eindje verder tot ik weer wat zie en Liyaka de jeep weer laat stilzetten. Zebra’s, daar hadden we zelfs niet eens aan gedacht die hier tegen te kopen. Kon het nog beter?! Ja hoor, nog wat verder een hele groep wrattenzwijnen op enkele meters van de jeep. Ik was zo blij en riep maar dat was geen goed plan :p Wilde dieren spotten moet je in stilte doen en natuurlijk renden ze in volle vaart weg. Oopsie ;) Jaja, dat langer blijven was dit allemaal zeker en vast waard! Wat eten in een lodge en dan op weg naar huis. Plots stopt Liyaka de jeep. ‘Charlotte, wil jij rijden?’ Euhmmm… aan de linkerkant van een zeer slechte weg met een jeep… Ja tuurlijk waarom ook niet?! :D Fanny en Alwin zaten aan de linkerkant en hebben af en toe wat struiken in hun gezicht gekregen maar voor de rest ging het helemaal goed :D Trots op mezelf. Autorijden, ik bedoel jeeprijden aan de linkerkant in Malawi: CHECK! Liyaka nam het weer over en we reden naar huis. Even wat drinken en dan weer de auto in. Bezoekjes gaan doen. Eerst tanken! Aan het tankstation, terwijl Fanny aan het tanken was, zie ik Alwin wat eten… WAT IS DAT?! YAK! Een gefrituurd kuiken… met alles op en aan alleen de veertjes. Smaakt blijkbaar naar lever en is krokant! Ofcourse is het crunchy als je dat met been en al op eet :D Ik heb vriendelijk gepast voor deze ‘delicatesse’ :D Na het tanken, op bezoek bij een Nederlandse dokter, een koppel van een Malawiaanse vrouw en een Duitser en als laatste een jeugdvriendin van Liyaka die half Malawiaans half Engels is. Kwestie van wat multicultureel bezig te zijn :D Natuurlijk hadden we nog een hongertje en Liyaka trakteerde. Klapspelletjes spelen aan tafel, alles kan en alles mag :D Naar huis, kopje thee voor het slapengaan (is ondertussen mijn Hollands/Malawiaans ritueel geworden :D) en dan op tijd naar bed om morgen tassen te pakken, naar de Montessori school te gaan en de lange weg naar huis te starten.
Maandag 20 april: Montessori en terug naar Cape Maclear
Op naar de Montessori school. We zouden het minibusje stoppen aan poort en het volgende dorp op de markt er weer uitstappen. Daar zou Esmee ons om 8 uur opwachten om samen naar de school te stappen. Netjes op tijd. Kwart na 8, half 9, 20 voor 9, 10 voor negen. Ondertussen werden we echt aangegaapt als dieren in de zoo en aangesproken door enkele mannen. Hier een voorbeeld van een gesprek:
Man: Hello, how are you?
Charlotte: We are fine and you?
Man: I’m fine too. What is your name?
Charlotte: Charlotte.
Fanny: Fanny
Man: What??
Fanny: Bloempot
Man: Nice names. Where are you from?
Charlotte: Belgium
Fanny: Holland
Man: Nice nice! How old are you?
Charlotte: 21
Fanny: 25 but we are married. (We weten al op voorhand waar dit gesprek naar toe gaat)
Man: Ooh, I was looking for a wife
Fanny: But we are married
Man: Do you have relatives then?
Charlotte en Fanny: No
Man: (kijkt teleurgesteld) Okay, bye
Rare gesprekken maar hier, dagelijkse kost --‘ Toen kwam er een vrouw naar ons toe. Mijn eerste gedachte ‘allee vooruit, wat zal deze willen’ Gelukkig was het Esmee. Ze had op ons staan wachten een 200m verder maar had ons niet gezien. Begrijp niet goed hoe ze ons als blanken gemist kan hebben maar ja ;D We wandelden samen met haar naar de Montessori school.
Alles werkt hier zo anders! Ik begreep het ook niet zo goed dus Fanny moest alles een beetje verduidelijken. Ik zou het hier ook wel willen beschrijven maar denk niet dat ik het correct zou doen en ik wil geen fouten maken :D maar het komt er op neer dat er met veel materiaal gewerkt wordt, elk kind neemt een materiaal en doet er de opdracht mee waarvoor het bedoeld is. Ze zijn allemaal individueel bezig en de leerkracht gaat rond. Wanneer de leerkracht ziet dat het kind de stof beheerst geeft hij een lesje over een ander materiaal dat deze leerling mag gaan gebruiken. Ik hoop dat ik het zo toch een beetje juist en duidelijk uitleg. Natuurlijk komt er veel meer bij kijken maar de details ken ik zelf niet zo goed. Het viel mij wel op dat al deze kinderen echt heel aandachtig, zelfstandig en in alle rust aan het werken waren. Die zelfstandigheid is iets wat ik nog niet gezien had hier in Malawi. We speelden nog wat spelletjes met de kinderen tijdens de pauze en tegen de middag was het tijd om te vertrekken want we moesten nog inpakken en het busje naar huis vinden.
Als we voor het donker thuis willen zijn moesten we ons al heel erg haasten. Snel thuis inpakken, Alwin bracht ons naar het busstation waar bijna om ons gevochten werd want iedereen wou natuurlijk dat we in zijn busje stapten. Heerlijke week gehad met twee geweldige gastheren. We hadden het niet beter kunnen treffen! Super lange busrit met te veel mensen dicht op elkaar geplakt. Enkele huwelijksaanzoeken, overstappen, een stop om een andere bus te duwen en dorpjes later kwamen we eindelijk aan in Monkey Bay. Het was al donker (ik was niet op mijn gemak maar gelukkig is er dan Fanny om alles luchtig te houden). We werden opgepikt door Fanny’s gastvader en netjes thuis afgezet. Zo blij om terug thuis te zijn! Meteen een knuffel van Maureen en van de meisjes! 101 vragen en Alisha en Letisha die meteen bij me in de zetel kruipen en in slaap vallen. Heerlijk.
Berichtje aan de gastheren in Blantyre: Dankje Liyaka en Alwin voor de gastvrijheid. We hebben er echt ongelofelijk van genoten, het had wat langer mogen duren als je het mij vraagt :) Voor herhaling vatbaar en hopelijk tot gauw!
Kortom dit was een geweldige reis om nooit meer te vergeten :)